United States or Luxembourg ? Vote for the TOP Country of the Week !
"Dan zou ik nu toch eerst nog wat gaan rusten," zei de pleegzuster. "Ik kom straks nog wel eens bij u." "Dat is gezellig en ... ik zou zoo graag uw naam weten." "Ik ben zuster Kate. Onthoud het maar goed, want ik ga geregeld voor u zorgen." "Pas dan maar op," zei Hedwig plagend. "Ik ben bepaald een heel lastige patiënt."
En daarom ook ontmoet men in het land der vroolijke klompen en der mooie boezelaars zooveel groote meisjes, die als kinderen van Kate Greenaway gekleed gaan, en die veel te ernstig kijken, als ze naar huis gaan van een zitje bij het teekenen van een aquarel of van een levendige vlinderjacht.
Kate haalde haar schetsboek weer voor den dag en Meta zat naar haar te kijken, terwijl Brooke in het gras lag met een boek, waarin hij niet las. "Wat doe je het mooi, ik wou dat ik teekenen kon," zei Meta op een toon, die bewondering en leedwezen te kennen gaf. "Waarom leer je het dan niet? Ik zou wel denken dat je er smaak en talent voor hebt," zei Kate neerbuigend. "Ik heb geen tijd."
't Spijt mij, want ik ken een menigte brokken van buiten uit Poot, uit den Achilles, uit den Monzongo, uit het Beleg van Haarlem, uit den Agon Sultan van Bantam, uit de vertalingen door Doornik en door Nomsz gemaakt, en ik zet het onzen hedendaagschen poëten ten Kate uitgezonderd om zulke vaerzen te schrijven.
Wees zoo goed te beginnen, mijnheer Brooke," zei Kate op bevelenden toon, tot verbazing van Meta, die den gouverneur even beleefd behandelde als elk ander heer. Brooke, die aan de voeten van de beide jonge dames in het gras lag, begon gehoorzaam zijn verhaal, terwijl zijn sprekende bruine oogen onafgewend op de zonnige rivier gevestigd bleven.
Frank, Bets, Amy en Grace gingen zitten om naar het spel te kijken, dat door de anderen gespeeld zou worden. Mijnheer Brooke koos Meta, Fred en Kate; Laurie nam Sallie, Jo en Ned. De Engelschen speelden goed, maar de Amerikanen speelden beter, en betwistten hun iederen duim gronds. Jo en Fred hadden verschillende schermutselingen en kregen eens bijna hooge woorden.
Te Queenstown ging een van mijn nieuwe kennissen, mijnheer Lennox, van boord en toen ik iets zei over de meren van Killarney, zuchtte hij, en neuriede, terwijl hij mij sentimenteel aankeek: "Wie kent haar niet, Kate Kearny? Zij woont aan het meer van Killarney; Voor haar blik, vol van glans, Taant de zon aan den trans; Maar noodlottig is 't oog van Kate Kearny." Belachelijk, hè?
"Lang niet slecht," zei Brooke, zonder eenige aanmerking op haar vele vergissingen en terwijl hij er uitzag alsof hij werkelijk "graag onderwees." Kate zette haar lorgnet op, sloot haar schetsboek, na nog een blik over het lieflijk landschap en zei welwillend: "Je hebt een goed accent en zult mettertijd best leeren lezen.
"Beviel u het Duitsche versje, juffrouw March?" vroeg Brooke, om een onaangename stilte af te breken. "O ja, het is beeldig, en ik ben heel dankbaar aan dengene, die het voor mij vertaald heeft," zei Meta, terwijl haar bedrukt gezichtje ophelderde. "Lees je Duitsch?" vroeg Kate met een verbaasden blik. "Niet heel goed.
Die photographie van den heer F. W. Deutmann te Amsterdam werd genomen naar een marmeren buste, vervaardigd te Rome door Eumene Baratta op last van den eigenaar die.... Maar, nog even geduld, want luister, op de volgende bladzij zingt onze Ten Kate den bard der oudheid toe: "Dr. Hacke?" Jawel, Dr. J. C. Hacke van Mijnden! Kent ge hem niet?
Woord Van De Dag