United States or Guinea-Bissau ? Vote for the TOP Country of the Week !


Sallie begon te lachen, maar Meta knikte en trok haar wenkbrauwen zoo hoog mogelijk op, waarna de verschijning verdween, om het ongelukkige brood zonder verder uitstel in den oven te zetten.

Sallie's vriendin, Anna Moffat, scheen me nogal aardig te vinden en vroeg, of ik een week bij haar wou komen logeeren, gelijk met Sallie. Ze gaat in 't voorjaar, als de opera begint, dol, , als Moeder me maar laat gaan," antwoordde Meta, door de gedachte aan de invitatie opgevroolijkt. "Ik zag je dansen met dien roodharige, waar ik voor weggeloopen ben; was hij aardig?"

Meta vond het onuitstaanbaar beklaagd te worden en zich arm te voelen; het maakte haar knorrig; maar zij was te beschaamd om dat te erkennen, en trachtte zich te troosten, door nu en dan iets moois te koopen; zoodat Sallie niet hoefde te denken, dat zij zich moest bekrimpen.

Maar de slimme vos dook, kwam boven onder het oorlogsschip, wierp het omver, en naar den kelder ging het, met vliegende zeilen. Naar den bodem van de zee, zee, zee, waar " "O lieve tijd, wat zal ik zeggen?" riep Sallie uit, toen Fred ophield met zijn poespas, waarin hij allerlei scheepstermen en tooneelen uit zijn geliefkoosde boeken door elkander had gewerkt.

"Ik ga uit om een paar kleinigheden voor de meisjes te koopen; kan ik ook iets voor jullie meebrengen, jonge dames?" vroeg mevrouw Moffat, als een schip met volle zeilen de kamer binnenkomende, sierlijk uitgedost in zijde en kant. "Neen, dank u, mevrouw," antwoordde Sallie; "ik heb mijn nieuwe roze zijdje voor Donderdag en heb verder niets noodig.

Toen ik pas getrouwd was, verlangde ik, dat mijn nieuwe kleeren toch maar mochten verslijten of scheuren, om ze te kunnen verstellen, want ik had meer dan genoeg van borduurwerkjes en het spelen met mijn zakdoek." "Waarom ging u niet in de keuken om te probeeren of u een fijn schoteltje klaar kon maken, zooals Sallie zegt, dat zij wel eens voor de aardigheid doet?

Meta zag, hoe de meisjes er naar keken en haar wangen begonnen te gloeien; want ze was met al haar zachtheid toch heel trotsch. Niemand zei er een enkel woord over, maar Sallie bood aan haar haar op te maken, en Annie haar ceintuur te strikken, en Belle, de geëngageerde zuster, prees haar blanke armen.

Ned was beleedigd en ging zijn troost bij Sallie zoeken, die hij geraakt toefluisterde: "In die Meta zit nou geen zier coquetterie, vindt je wel?" "O, neen, geen zweempje, maar ze is tóch aardig," zei Sallie, haar vriendin verdedigend, hoewel zij haar tekortkomingen moest erkennen.

"Hij moet er inloopen," fluisterde Laurie Jo toe, die knikte en onmiddellijk vroeg: "Heb je niet valsch gespeeld met crocket?" "Nu ja, een klein beetje." "Goed! Heb je je verhaal niet genomen uit "De Zeeleeuw"?" vroeg Laurie. "Zoowat." "Verbeeld je je niet, dat de Engelsche natie in alle opzichten volmaakt is?" vroeg Sallie. "Ik zou me schamen, als ik dat niet deed." "Hij is een echte John Bull.

"Het zou een buitenkansje zijn voor een van die meisjes, zou het niet? Sallie zegt, dat zij heel intiem zijn, en de oude heer vreeselijk van hen houdt." "Mevrouw M. heeft haar plannen, wed ik, en zal haar spel wel goed spelen, al is het ook nog wat vroeg. Het meisje heeft er klaarblijkelijk geen idee van," zei mevrouw Moffat.