United States or Suriname ? Vote for the TOP Country of the Week !
Jacoba's dringende bede aan haar geliefden pleegbroeder, om toch zoo spoedig mogelijk uit Parijs terug te komen, moest een anderen grond gehad hebben dan vrees voor eigen gezondheid. De altijd zich zelf beheerschende, zich zelf verloochenende Coba, hoe! zou ze alleen uit angst voor eigen welzijn, een gelukkig echtpaar, reeds bij hun eerste schreden op het huwelijkspad, den voet hebben dwarsgezet?
Zij weet niet dat August haar weigert den brief te lezen, omdat het haar, óf in hare dwaze opvatting versterken, óf zoo hij haar den waren zin van dat schrijven verklaarde, Jacoba's zielsgeheim verraden zou: neen, maar de zachte toon waarop hij daareven sprak heeft haar getroffen. Heeft ze dan werkelijk recht om aan de waarheid van zijn mannenwoord te twijfelen?
Het gold Jacoba's gezondheid in de eerste, het gold zijn huiselijk geluk in de tweede plaats. Oom, indien gij Jacoba spoedig wilt zien herstellen dan moet ik haar geheel als mijn patiënt behandelen, anders sta ik u voor de gevolgen niet in.
Ze werden geholpen door den tuinman van De Zonsberg, die naast den ouden Willem op den bok heeft gezeten. "Hierheen Eva!" fluistert Jacoba, en gaat haar voor op een welbekend pad. En ja, aan 't eind van den doodenhof, waar het kleine doch smaakvolle gedenkteeken verrees, daar moesten ze zijn. Jacoba's oogen glinsterden terwijl ze er beiden nu sprakeloos stonden.
Na dit gezegd te hebben wendt Jacoba zich van haar tante af en gaat weer haastig naar de deur. "Jacoba hoor eens." "Riept u?" "Ja beste kind, kom nog eens even hier. Zou je me een groot genoegen willen doen?" "Als ik kan, zeker!" Mevrouw Mansburg vat Jacoba's fijne hand, en haar vriendelijk aanziende zegt ze zeer overredend: "Och, dan wou ik zoo graag dat je tante eens je vertrouwen schonkt.
Ternauwernood is de generaal met zijn neef in de huiskamer gekomen, waar Coba voor het tweede venster aan de theetafel zit, of hij zegt terwijl hij even bij haar stilstaat: "Zie je wel klein ding, August is het heelemaal met me eens. Nietmeer van die kunsten hoor!" Terwijl Jacoba's bleek gezichtje met een blos wordt gekleurd vraagt ze: "Wat bedoelt u papa?" "Wel, met dat onbesuisde zingen.
Uit een vertrouwelijk gesprek met Jacoba, waartoe de vader na rijp beraad besloten heeft, was het hem tot zijn groote blijdschap duidelijk gebleken, dat tante Hermines onderstelling, alsof een geheime liefde voor August haar zenuwgestel zou ondermijnd hebben, ten eenenmale ongegrond is geweest; en evenzeer had de luchtige wijze waarop Jacoba, bij dat gesprek, over Donerie's dood is heengegleden, hem wel het bewijs gegeven dat Helmonds vermoeden, waarmee hij zijn vaderhart zoozeer heeft gekwetst, niet minder ongerijmd mocht heeten; maar, of de vrees voor Jacoba's welzijn nu hij haar werkelijk wat opgeruimder zag worden, ja zelfs nu hij haar weer telkens hoorde zingen zonder dat het haar kwaad scheen te doen ach, of die vrees, die onrust over zijn kind, hem dan door Gods goedheid voor 't oogenblik is benomen, er was een diepe, een steeds dieper grijpende smart die niet zou voorbijgaan.
Maar, evenmin weet hij dat Jacoba's hart, bij al de droefheid en zorg waarin ze schier wonderdadig tot de vervulling van haar moeielijke kindertaak werd gesterkt nog onrustiger klopt dewijl het aanstonds zal uitkomen, dat zij zich alweder, uit waarachtige liefde, aan een klein bedrog heeft schuldig gemaakt.
"Ik verzoek dat je mij dat stuk geeft menheer Van Hake!" "Nee generaal, nee! Neem mij niet kwalijk, maar dat, dat is te erg. Om mijn besten dokter die laatste eer.... die...." Thomas ziet eensklaps Jacoba's angstig smeekenden blik.
Coba heeft me alleen over dat reisplan gesproken, waarbij ze mij dringend verzocht om u daarvan af te brengen, en ik moest haar toestemmen oom, dat ze evengoed op De Zonsberg als op De Godesberg herstellen kan; tenminste...." "Ten minste....? Nu spreek dan Helmond." "Wanneer oom zoo goed wil zijn te begrijpen, dat tante Hermine het veld voor Jacoba's dokter moet ruimen."
Woord Van De Dag