United States or Ukraine ? Vote for the TOP Country of the Week !
Sinds ik een vrouw heb Thom, ben ik voor alle menschen die ik hoogacht en liefheb, zooals voor je brave moeder en voor een trouwen vriend zooals jij, dezelfde gebleven." "Och dokter, dokter! Mijn jongen meende dat niet!" smeekt mevrouw Van Hake. Thomas ziet strak naar den grond, 't Is nu alles verloren. O God! Hij is een ezel, een gek! een ellendeling!
De vrouw, overtuigd dat mijnheer Van Hake zóó niet spreken zou als zijn patroon niet werkelijk ziek was, moest toestemmen dat het dan zoo maar 't beste zou zijn, want menheer had gelijk: nood breekt wet, en baas Sturk had 'en hekel aan dokter Biermans, omdat Biermans z'n regenton door 'n knoeier als Govers had laten maken; en: "Gauw dan maar, want Sturk heeft gejaagd van belang."
Je moeder welvarend?" "Dank u generaal; ma is heel gezond, en het doet me ook recht veel genoegen dat ik de juffrouw hier zoo wél mag vinden. De juffrouw ziet er waarlijk al veel beter uit." "Ben je druk aan 't praten geweest? Je hebt zoo'n kleur." "Niet te druk, lieve pa. Menheer Van Hake heeft een brief voor u gebracht. Hebt u hem niet gekregen?" "Nee, een brief? Van wien?"
Eva, door het voorgevallene met mevrouw Van Hake, en wel door de overwinning, die zij op zich zelve behaalde in een mildere stemming gebracht, heeft haar echtvriend met een zachten handdruk nog eens de stellige verzekering gegeven, dat ze niet meer zou denken over 'tgeen voorbij was, terwijl zich dan alles voortaan wel schikken zou.
Nochtans Van Hake nam zich voor om de zaak geheel naar waarheid en zeer duidelijk natuurlijk op kosten van den majoor over te seinen, en het telegram zóó in te richten dat Helmond ofschoon de provisor zich niet verantwoordelijk mocht stellen overvloedige vrijheid zou vinden om zijn reis te vervolgen, wanneer hij dit moest Helmond tusschen de regels lezen slechts ter bevrediging van den geagiteerden majoor een eenvoudig calmeerend receptje er bij zond.
J. Van Hake, den schranderen Aesculaap," zult lezen, lees er dan bij 'tgeen Thomas zelf er onder graveerde: "Van zijn weduwe en zoon aan Dr. A. Helmond, den edelen menschenvriend." "Maar mevrouw! die prachtige inktkoker! die herinnering aan uw waardigen echtgenoot! het stuk dat ge vol weemoed wel eens uw afgodsbeeld hebt genoemd; zou ik....?"
"Ik zeg je van nee!" beweerde Toon: "hij zit in het bosch." "En ik wil zekerheid hebben!" riep Van Hake, en greep den forschen man, die daarop niet voorbedacht was, de lantaarn uit de hand, en spoedde zich voort in de richting waar hij meende dat zich iets zwarts had bewogen.
Zeg aan.... dokter Helmond, dat ik hem aan Simson herinner, hoe deze, sterk met God, schier ongewapend duizend Philistijnen versloeg; maar ook, hoe hij, krachteloos gemaakt door een vrouw een heidin slechts zijn sterkte mocht herwinnen om zich onder 't puin van den heidentempel te begraven." Van Hake stond roerloos. Zonder een woord te kunnen zeggen, zag hij den spreker een wijle aan.
Ik zal ze boven met uw komst gaan bekend maken." "Kapitein!" roept Van Barneveld hem na. Maar, of de oudedag Armelo soms al wat hardhoorig maakte, althans hij keert niet terug. 't Was een vreemde verschijning voor den generaal en zijn dochter, toen ze inplaats van Armelo, daar eensklaps Thomas Van Hake, zoo rood als scharlaken zagen binnenkomen.
Mevrouw Van Hake had ze zelve van een tuinman gekregen aan wiens dochtertje zij 't naaien leerde. Maar Eva mocht daar niets van zeggen. En het betere, het edele in Eva fonkelde nu weder in haar oog, terwijl ze daar peinst: De arme ziel! Zij die zoo weinig, neen die niets bezit in de wereld, zij kon wel aanstonds wegschenken 'tgeen men haar uit dankbaarheid heeft aangeboden.
Woord Van De Dag