United States or Vietnam ? Vote for the TOP Country of the Week !


Als zij het zelf niet uitvinden, zie ik geen reden, waarom ik mij zou haasten hen wijzer te maken. Ik wil Uwe Genade echter waarschuwen, dat de voortdurende aanwezigheid van James Wilder slechts tot ongelukken kan leiden." "Dat begrijp ik, mijnheer Holmes en reeds is bepaald, dat hij mij voorgoed zal verlaten en zijn fortuin in Australië gaan zoeken."

Maar gij zoudt mij zeer veel genoegen doen, als gij morgen met mij naar Woking zoudt willen gaan, met denzelfden trein als vandaag." Overeenkomstig onze afspraak kwamen wij den volgenden morgen weer bij elkaar en samen reisden wij naar Woking. Holmes had geen antwoord op zijn advertentie gekregen en de zaak was hem nog even duister als te voren.

»Neen, wij kunnen niets doen dan wachten. Indien wij van huis gaan, dan zou de boodschap in onze afwezigheid kunnen komen, en de tijd verloopen. Gij kunt doen wat gij wilt, doch ik moet hier op post blijven." »Dan zal ik even naar Camberwell gaan en een bezoek brengen aan Mrs. Cecil Forrester. Zij heeft het mij gister verzocht." »Aan Mrs. Cecil Forrester?" vroeg Holmes lachend.

Want hoogstwaarschijnlijk zullen wij vannacht wederom op de been zijn. Koetsier, leg bij het eerst telegraaf-kantoor aan! Wij zullen Toby bij ons houden, want hij kan ons nog van dienst zijn." Wij hielden voor het postkantoor in de Great Peter-Street stil, en Holmes verzond zijn telegram. »Aan wien denkt gij dat het gericht was?" vroeg hij, toen wij verder reden. »Ik kan het niet bedenken."

»Ja; hij heeft de gewoonten mijns vaders overgenomen. Hij was de bevoorrechte zoon, en somwijlen denk ik dat mijn vader hem meer geopenbaard heeft dan mij. Daar waar nu de maan op schijnt, is Bartholomeus' venster. Ik geloof niet dat er binnen licht brandt." »Neen," zei Holmes, »maar wel zie ik den schijn van een licht door dat kleine venster naast de deur."

"Van het grootst mogelijk nut." "Misschien wenscht gij wel, dat ik daar van nacht blijf." "Ik was juist van plan, het u voor te stellen." "Als dan mijn vriend van heden nacht terugkomt, om opnieuw een bezoek te brengen, vindt hij den vogel gevlogen. Ons aller lot is in uw handen, mijnheer Holmes, en gij moet ons maar precies zeggen, wat gij wenscht, dat wij zullen doen.

Daarom bracht ik eenige dagen in het East End door, beraamde een Noordpool-expeditie, lanceerde aanlokkelijke voorwaarden voor harpoenwerpers, die onder kapitein Basil wilden varen en zie hier het resultaat." "Wonderbaarlijk!" riep Hopkins. "Wonderbaarlijk!" "Je moet nu zoo spoedig mogelijk den jongen Neligan in vrijheid stellen," zeide Holmes.

En nu, mijnheer, laat ons den inhoud van dat zakboekje zien." Snel als een rat was Milverton naar den wand gesprongen en stond nu met zijn rug tegen den muur. "Mijnheer Holmes, mijnheer Holmes," zeide hij, zijn jas openslaande en den loop van een groote revolver latende zien, die uit den binnenzak stak. "Ik verwachtte, dat u iets origineels zoudt doen.

Toen ik was uitgestapt, keerde hij terstond om en reed weer terug, zonder zelfs naar mij om te zien. Zoover was alles wonderlijk goed gegaan. Mijn bagage was aanwezig en ik had volstrekt geen moeite het door Holmes aangeduide spoorwegrijtuig te vinden, dit te minder, omdat het de eenige wagon in den trein was, waarop stond: "Besproken."

Zijn opgewektheid bewees de reactie van zijne neerslachtigheid der laatste dagen. Athelney Jones bewees buiten dienstzaken een gezellig dischgenoot te zijn, en nam aan onzen maaltijd deel als een echte =bon vivant=. Wat mij betreft: ik gevoelde mij verlicht, wijl wij het einde onzer taak naderden, en de opgeruimdheid van Holmes deelde zich dus ook aan mij mede.