United States or Niue ? Vote for the TOP Country of the Week !
TAMORA. Loop, knaap; gij moet gehangen worden. BOER. Gehangen! Bij onze lieve Vrouw, dan heb ik een hals mooi aan zijn end gebracht! SATURNINUS. 't Is schand'lijk, onverdraag'lijk, al die hoon! Zou ik die monsterschurkerij verdragen? Ik weet, aan wien ik dit te danken heb. Onduldbaar is 't!
"Maar kan ik nu mijn Jonkvrouw niet zien?" vroeg Feiko, die van ongeduld brandde. "Jawel! en zoo gij wilt, kunt gij haar tevens verzoeken, zich reisvaardig te maken. Ziehier den sleutel van haar vertrek. Gij gaat de trap op, de lange gang die voor u is ten end, en opent de laatste deur aan uw linkerhand." Recht in zijn schik nam Feiko den sleutel in de hand en ijlde naar Madzy's verblijf.
Dat is waar, vooral als ze zooals Jan Van End een vrouw hebben die vijfmaal in de kleine zes jaren een kind krijgt, en op den koop toe een slons is. Weet je wat ik verdien in de week? Gemiddeld, winter en zomer, negen gulden. En daar moet ik van leven met mijne vrouw, vijf kinderen God weet of het er bij blijven zal en, behalve een kanarievogeltje van Jans, mijne oude halfblinde moeder.
In dit merkwaardige jaar '95 hadden verscheidene vreemdsoortige en uiteenloopende gevallen zijn aandacht gevraagd, waaronder de arrestatie van Wilson, den bekenden kanariefokker, welke een waar pesthol uit het East End van Londen verwijderde. Kort na dit geval kwamen het drama van Woodman's Lee en de zeer geheimzinnige omstandigheden, waarin de dood van kapitein Peter Carey was gehuld.
Ruw sloeg ze de deur toe. Toen begonnen ze naar malkander sneeuwballen te werpen. Ze vlogen over end' weer, de ballen; ze sisten door de lucht, botsten tegeneen, braken tegen de boomen, tot er ten leste een in de ruiten vloog en het gebroken glas in het huis deed rinkelen.
De beste spreker zegt mij niet wat men hier zonder woorden spreekt, door Lieven en door Buigen. Hier is de stille eeuwigheid, een altijddurend zalig heden; dit »nu" kan alles geven. De tijd gaat voorbij zoet en zacht; Ik wilde wel bidden dag en nacht, Om in den geest bij God te leven. Hier is mijn ware element, een vredes-land zonder end, van melk en honig vloeiend.
't Vreezen en beven het had schier geen end'; 't Huis van je moeder was jij zoo gewend. Al droeg ik ten leste in mijn armen je er uit, Ons dorpjen zag nimmer een droeviger bruid. Dieuwertjen! heugt je nog de avond voor Paasch? Onder dat wiegekleed giert onze Claes. Ai, kus hem, en zeg, zoo het nog stond te doen, Of jij nu wel aarzelen zoudt zoo als toen!
Men moet begrijpen, dat wij de vreemden, dank zij levenden en "afgestorvenen", al zoo op end' uit kennen, dat het een heele aardigheid geworden is, voor de afwisseling, eens op onszelven te letten. Ik neem deze gelegenheid waar, om mij bij een negenjarig vriend te verontschuldigen wegens de betichting omtrent "den bonten zakdoek" op bl. 3.
En lang voor hij ze onder schot kon hebben, vlogen ze op en trokken een goed end wegs zuidoostelijk af, waar ze weder neervielen. "Geduld," dacht Teun; en nadat hij vruchteloos de vlakte had afgezocht of er ook een enkel was achtergebleven, ging ook hij in die richting, om de klucht te vervolgen.
En hij zag lachend over end' weer naar 't begijnhof en de beemden. Nadatum heesch hij, ter eere van het goede weer, in het voorhofken een groot wit vlag, waarin de wind klapperde en de zon speelde. Het was verschietelijk den overvloed van het machtig vogelengefluit en getjirp in de breede vesteboomen na te hooren.
Woord Van De Dag