United States or Iceland ? Vote for the TOP Country of the Week !
Mimi's dood veroorzaakte in den kring der bohémiens een groote ontroering. Acht dagen later ontmoette Rodolphe op straat den assistent, die hem den dood van zijn vriendinnetje gemeld had. "Beste Rodolphe," zeide hij, "je neemt het me toch niet al te kwalijk, dat ik je door mijn voorbarigheid verdriet gedaan heb?" "Wat bedoel je?" vroeg Rodolphe verwonderd. "Wat? .... Weet je het niet?
Slechts met inspanning van al hun geestkracht slaagden de bohémiens erin hun tranen terug te houden en het gesprek in den schertsenden toon te houden, waarin het gebracht was door dat arme kind, voor wie het noodlot zoo vlug het linnen voor haar laatste kleed weefde. Den volgenden ochtend kreeg Rodolphe het formulier voor het ziekenhuis.
Marcel is voor morgen uitgenoodigd." Carolus wist, dat van de bohémiens Marcel zich het meest tegen zijn opneming in den vriendenkring verzette: hij ontving hem dan ook met de grootste voorkomendheid; maar vooral wist hij den kunstenaar voor zich te winnen door hem voor te spiegelen, dat hij portretten van de familie van zijn leerling te schilderen zou krijgen.
"Daar is geen sprake van," antwoordde Colline; "de jonge man zou gaarne in onzen kring worden opgenomen; hij wil aandeelen in onze maatschappij nemen en, zooals van zelf spreekt, ook de voordeelen daarvan genieten." De drie bohémiens keken elkaar aan. "Het voorstel is ingediend," eindigde Colline; "de discussies erover kunnen geopend worden."
Toen zij door de rue Dauphine kwamen, zagen zij in een fijne vleeschwaren- en comestibleshandel een groot gedrang en bleven, door die geurige gastronomische producten aangelokt, een oogenblik voor de ramen staan kijken; in hun aandachtige beschouwing geleken de twee bohémiens op den persoon uit een Spaanschen roman, die alleen door ernaar te kijken, de hammen mager deed worden.
Toen de Jood met zijn intelligent gezicht bij de bohémiens binnentrad, zag hij dadelijk, dat hij op een voor hem gunstig oogenblik kwam. Inderdaad zaten de vier vrienden in krijgsraad bijeen en bespraken, onder voorzitterschap van een in hun maag hamerenden honger, de hoogst belangrijke brood- en vleeschvraagstukken.
Dat gaat boven mijn petje." "Ja, waarom?" Vijf dagen lang leidden de bohémiens, zonder hun kamer ook maar één oogenblik te verlaten, het vroolijkste leventje, dat men zich denken kan. Van 's ochtends vroeg tot 's avonds laat zaten zij aan tafel. Een bewonderenswaardige wanorde heerschte in het vertrek, waarin een Pantagruelistische atmospheer hing.
"O, ik ben u zeer dankbaar voor uw uitnoodiging, waarde meester; natuurlijk zullen we het feest hier geven; we zullen alle kroonluchters laten aansteken en de hoezen van de meubelen laten nemen." 's Avonds in het café vertelde Barbemuche, dat het feest den volgenden Zaterdag gegeven zou worden. De bohémiens verzochten hun vriendinnen aan haar toilet te denken.
Toen de buurvrouw Francine in de lijkkist legde, bracht men Jacques in een ander vertrek, waar hij enkele van zijn vrienden vond, die gekomen waren, om de ontslapene de laatste eer te bewijzen. De bohémiens onthielden zich tegenover Jacques, hoewel zij hem heel graag mochten lijden, van al die troostwoorden, die het verdriet toch slechts grooter maken.
"Wat heeft hij toch?" riepen de bohémiens, over die taal verwonderd, uit. "Kijk maar," zeide Schaunard; "deze brief is van Phémie. Dat is haar onderteekening." Schaunard liet den brief van zijn vroegere maîtresse circuleeren. Deze begon met de woorden: "Mijn lief, dik beertje," "Dat lief, dik beertje ben ik," zeide de huisheer, die vergeefsche pogingen deed om op te staan.
Woord Van De Dag