United States or Australia ? Vote for the TOP Country of the Week !


Hij voelde wel de vreemdte, die over haar bleef en niet weg te drijven was met woorden, maar zijn herte lag open, zonder angstvalligheid noch vreesachtige koorts. Hij betrouwde op haar. Hij was gelukkig bij haar. Bella werd gloeiend rood en beet ongedurig op hare lippen.

Als bliksemvuur ging het over de landen, en eer des Kroders juul eens omgeloopen was, was zij meesteres over allen te zamen en de Thyriers van al onze zuiderstaten tot de Seine. Om dat Kalta haar zelve niet betrouwde, liet zij in het noordelijke bergland een burgt bouwen. Kaltasburch werd zij geheeten, zij is nog in wezen maar nu heet zij Kerenak.

Ze brachten hem een bakje, eenen korf of mandje buiten en de kerel vulde de ijzeren mate en keerde ze uit aan éénen stuiver. Hij was nu aan 't overleggen of Manes wel zoo nauw zijn zand gemeten had en of er geen mate aan kon vermeten worden zonder den stuiver er bij te doen. Maar hij betrouwde de sluwheid van den kerel niet en vreesde dat hij met een onbekenden draai het bedrog zou achterhalen.

Wij menschen dat is 't minste, ze betrouwde en twijfelde geen zier aan heur eigen sterkte; ze zou alles uitzien, daaraan dacht ze niet maar de jongens, heere-God, ze zagen zoo bleek, zoo drukkelijk, en ze zien krullen en krimpen, en dat akelig huilen, dat men ze toch den bek kon toehouden maar 't scheurt de ooren, als ze zoo alle vijf om eten schreeuwen.

"Wie heeft u gezegd dat de Koningin van Navarra te Compiègne gekomen is?" vroeg de Graaf, alsof hij nog aan de zaak twijfelde. "Mijn eigen ogen, Mijnheer," antwoordde Diederik. "Vrezende dat men met ons verradelijk mocht te werk gaan; want ik betrouwde mij op hun dubbelzinnige woorden niet, heb ik gedurig gewaakt, bespied en geluisterd. Ik heb Johanna van Navarra gezien haar stem heb ik gehoord.

Hij betrouwde zich op degenen die zijn eerste rede hadden goedgekeurd, doch hij bedroog zich grotelijks; want de naam Leliaard, die door allen als een schandvlek was aanzien, had hem geen enkele vriend gelaten. Al de stemmingen droegen het vonnis: gebannen! En de uitslag werd met een algemene toejuiching begroet.

De dringende toon ontstelde hem en, ofschoon hij de vermaningen van den dokter vreesde, betrouwde hij, met de hulp van God, op de ingevingen van zijne eigen gevoeligheid, en hij ging om Verlat binnen te laten. Deze kwam seffens. Hij stond in zijn zwarte jas. Zijn voorhoofd was hoog en wit. Hier! fluisterde Vere. Ze kuchte. Ze zei nog: Ernest.... Hare stem was oneindig zacht.

De Chatillon had Mijnheer De Mortenay tot stadsvoogd benoemd, en was naar Kortrijk teruggekeerd want hij betrouwde de Bruggelingen niet genoeg om binnen hun muren te wonen. De soldeniers, die hij in de veroverde stad gelaten had, begingen allerlei misdaden en plaagden de burgers op een boosaardige wijze.

Ja, zei de trompetter van de burgerwacht, terwijl hij zijn gele koorden schikte en naar zijn roodkoperen instrument keek, ja, ik zal mogen blazen... dat heb ik nog gedaan... daar draag ik decoraties van... Awel, peilde de Spreeker... We moeten misschien naar de grens, blufte de man en liep door. Dan kunnen wij gerust zijn, betrouwde de argelooze Snepvangers. Onnoozele bloed, verachtte Sander.

Integendeel was Treite altijd dezelfde tamme sul gebleven; zijne armen en beenen waren verdroogd aan zijn lijf, hingen lijk koorden slap en zijne oogen zagen loensch zoodat hem niemand en betrouwde of iets liet winnen. Hoe zijt ge aan die kar en die honden gerocht? vroeg hij. Manes loech en beet zijn jongen knevel, hij snokte aan 't zeel.