United States or Norway ? Vote for the TOP Country of the Week !
Hij zegt 's morgens tot mij: "Ik heb thee gedronken, en ik heb wijn gehad; ik heb van alles gegeten en ze hebben mij ijs gegeven, en toen ben ik onder de tafel gaan liggen slapen." De kleeding van Aimé, die nooit veel om zijn toilet gaf, heeft iets om zich voor te geneeren in dezen mooien tuin van het consulaat. Aimé draagt de perzische lange jas, die al vol gaten was toen we vertrokken.
Er zijn in dezen tuin van rechte lanen en jonge boomen een oneindige verscheidenheid van rozen, zwarte en purperen, witte en rose, de meeste al op het punt de bladeren te laten vallen. Binnen acht dagen zal er van de rozenglorie niet veel meer over wezen. Aimé waardeert zeer de gastvrijheid, die ons wordt aangeboden.
De dentiste ging voorbij, mistroostig met een ongelukkig gebaar haalde hij de schouders op. «Que es?" vroeg de schilder aan zijn buurman. «Ma femme s'est fâchée parce que Carmen ne veut danser." «Elle aime
We hielden er stil, om te dineeren. Er was een bekoorlijke tuin, en als groote weelde een tafel en tabouretten. Aimé maakte de groente voor ons warm in onzen ketel, want de bewoners van Aliabad verafschuwen ons als onrein. Ze zouden misschien niet denzelfden weerzin hebben tegen den inhoud onzer valiezen, en één van ons moest op wacht staan bij de diligence. Bij kaarslicht aten we in den tuin.
Deze gezant, de heer Aimé Humbert, heeft van zijn verblijf in Japan gebruik gemaakt, om zich zoowel met het land zelf als met de zeden en gebruiken zijner inwoners en de maatschappelijke, staatkundige en godsdienstige toestanden in het keizerrijk bekend te maken, althans voor zoover dat tot dusver mogelijk is.
Ik lag wakker en keek naar de vier minarets van de Fatmeh-moskee, waar lichten waren ontstoken, om aan de pelgrims, die onderweg waren, het doel van hun tocht te laten zien. Aimé lag op een deken, en pas had hij zich uitgestrekt, of hij snorkte. Een warme wind streek over ons heen, bewoog de takken, er vielen moerbeien van de boomen, en de lucht was vol ongewone geluiden.
Mij niet: en ik vraag u ernstig af, Louise! of het alles waar is, wat gij van den Heer van T. verteld hebt, dan of het maar praatjes zijn? Louise. En zij ook al? Maar mij dunkt, waarlijk, dat uwe oogen glinsteren. Zou die Luitenant de bien aime zijn? Aha! Nu begrijp ik waarom mijnheer O. bedankt werd. Zij kon papa niet verlaten, het lieve kind! Clara! Clara! pas op!
Hij voelt zich verteederd over haar ongelukkig lot, over haar dapperheid, en onder die verteedering door gaat de wijzer van het horloge zijn gang, en zie, het is vijf uur. Op dat oogenblik wordt Aimé, die in een of ander hoekje op een matje sliep, wakker, rekt zich uit, gaat overeind zitten en staat weldra op zijn slappe beenen.
Om drie uur lieten we ons dan ook voor ons vertrek photografeeren aan den oever der rivier met als achtergrond, o heiligschennis, de heilige moskee! Wij lieten Aimé met de bagage in Koem; hij zal 24 uur na ons in Teheran komen, en wij gaan op weg.
Twee-, driemaal reeds hebben we moeten uitstappen en de wielen duwen, en nu weigeren de paarden ons verder te brengen. Gisteren vast in het zand, vandaag in de bergen. Wij zullen alle emoties moeten hebben van een reis in Perzië per diligence. Weer zenden we Aimé met een der paarden naar de volgende halt op een uur afstands. Dus even rust. De zon stijgt en het begint al heet te worden.
Woord Van De Dag