United States or Papua New Guinea ? Vote for the TOP Country of the Week !
Want toen Carmen was komen opvaren van den grond, was plots met een schok een huivering in hem gevallen, hij had de beroering der emotie koud voelen rillen langs zijn rug. Vast met oog en ziel aan die dansende vrouw, genoot hij het wenden van haar rood lijf en het wieken en strengelen van haar armen waaraan de handen in de polsen wrongen.
Ik hoor hoe Rob met zijn vingers tegen de ruiten trommelt. Ik zing een mop uit Carmen. Het is laat geweest vannacht. Maar de zon en het koude water maken alles weer goed. Eindelijk kom ik binnen. Rob staat met het hoofd tegen de ruit aangedrukt. Een breede ademplas is als een aureool van bleekheid om zijn hoofd. "Hier ben ik."
Wij sloten dus vrede, maar het humeur van Carmen was als het weer bij ons. Nooit is in onze bergen een onweer zoo nabij dan wanneer de zon het helderst schijnt. Zij had mij beloofd nog eens met mij samen te komen bij Dorothea en zij kwam niet. En Dorothea zeide wederom dat zij naar Laloro was gegaan voor zaken van Egypte.
Bij het verlaten van den grooten weg is men dadelijk op goed onderhouden voetpaden, die tot in het diepste van het woud voeren, en hier begrijpt men de koninklijke gril van Carmen Sylva; men kan zich niets woesters en dichterlijkers en idealers denken. Dit is het maagdelijke woud in den besten zin. Boomen van zes meters in omtrek en vijftig meter hoog staan er in grooten getale.
Ik moet er dus heen? zeide ik daarop, verrukt alleen bij de gedachte Carmen weer te zien; zeg, wat moet ik doen?
Bij het eerste gevecht deed Lucas galant zooals ik had verwacht. Hij rukte de cocarde van den stier en bracht die aan Carmen, die ze onmiddellijk in haar haren stak. De stier belastte zich met mijn wraak. Lucas werd met zijn paard omvergeworpen, het paard op hem en de stier ging over beiden heen. Mijn blik zocht Carmen, maar ze was er niet meer.
Kort daarna infanteristen, marcheerende op de marsch uit de opera Carmen, dan cavalleristen, groepen van hen op prachtige witte schimmels, een andere groep op goudvossen, weer een andere op kastanjebruine paarden, allen van het echte Syrische ras. Lange rijen infanteristen achter groene vaandels volgden: dat waren de militairen die dit jaar of vroegere jaren in Mekka waren geweest.
Het was mij niet mogelijk mijn plaats te verlaten en ik moest het eind der stierengevechten afwachten. Toen ging ik naar het u bekende huis en hield mij daar stil den ganschen avond en een deel van den nacht. Tegen twee uur in den morgen kwam Carmen terug; zij was een beetje verbaasd mij te zien. Kom met mij mee, zeide ik tot haar. Nu goed! zeide zij, laat ons gaan!
Toen ik van het paard stapte viel ik flauw en ik meende in de struiken te zullen crepeeren, als een haas die een schot in den buik heeft. Mijn metgezel bracht mij naar een ons bekende spelonk en ging toen Carmen halen. Zij was te Grenada en kwam dadelijk toesnellen. Vijftien dagen lang week zij geen oogenblik van mijn zijde.
Ik keerde terug naar ons rendez-vous, de plek kennend die de Engelschman en Carmen moesten voorbijgaan en het uur waarop. Ik vond den Dancaïre en Garcia die mij wachtten. Wij brachten den nacht door in een bosch bij een vuur van denneappels, dat heerlijk brandde. Ik stelde Garcia voor kaart te spelen. Hij nam dat aan. Bij de tweede partij zeide ik dat hij valsch speelde; hij begon te lachen.
Woord Van De Dag