United States or Malta ? Vote for the TOP Country of the Week !
Sa huli'y natumpak itong aking puso't natutong tumupad sa aral mo't samo titiisin ko nang ang aking pagsuyo'y malibing sa hukay n~g pagkasiphayo. N~gayon ko nalamang ang aking landasi'y singdilim n~g iyong tinamong damdamin, n~gayon ko natalos na ako'y sinupil n~g matinding udyok n~g isang paggiliw.
Hindi ko matalos kung ang aking puso'y Magbabagong taón sa pagkasiphayo, Ako'y naririto't ikaw ay malayo Na animo'y buwang sa aki'y nagtago. Inaasahan ko n~g buong pagasa Na ikaw sa aki'y sadyang lumimot na, Kung magkakagayo'y iyong makikita Ang maputlang bangkay sa gitna n~g dusa.
¡Oh, taksil na sinta! ¡pusong magdaraya! ¡oh, han~gad sa yaman! ¡inang walang awa! pananagutan mo, sa harap n~g Diyos ang masamang gawa't may araw din naman kaming mabababa!....» At kanyang hinagkan ang bangkay n~g bunso kasunod ang patak n~g luhang natulo, «¡Oh, sawi kong supling!.... ¡di ko kasalanan ang pagkasiphayo managot ang iyong inang walang puso!...»
Kayo ang berdugong may bihis-pagsuyo N~guni't iyang loob ay pagkasiphayo. Ang sabik sa ban~go n~g isang sampaga't Ang uhaw sa puri n~g isang dalaga'y Siyang sumusunog sa kanyang pagasa't Siyang nagsasabog niyong m~ga Troya. Dakilang bulaklak: Ako'y naniwala Na ang nagawa ko'y kahiban~gang pawa, N~gayon ko natantong birhen kang dakila, May wagas kang puso't banal na akala.
Yamang walang taong likas na mabuti't walang nan~gamaling hindi nan~gagsisi. Sa ikasisiya n~g iyong sarili'y itatakwil ko na ang aking pagkasi. Lulunurin ko na sa hukay n~g puso ang aking yayaong nasawing pagsuyo, ipagluluksa ko ang pagkasiphayo n~g aking pag-ibig na di mo inako.
Naroroon siya nang umagang iyon upang ipagparan~galan sa dalawang matanda ang lalaking ayon sa una niyang pahayag ay siyang pinagtiwalaang magari n~g kanyang n~gala't kapurihan, datapwa't nang ang pagpapakilala'y halos bubukhin na lamang sa kanyang m~ga labi, ay ... saka niya tinanggap ang isang katunayan n~g kanyang walang hanggang pagkasiphayo at pagkapawakawak n~g pagkababae niya at dilang pagasa....
¡Oh, buhay n~g buhay, Tuníng ko at lugód... na sa karukhaan, ang sukal n~g loób na ating sinapit; libong kamataya'y masaráp pa irog huwág lang mariníg ang iyóng himutók!... Palasóng may lason ang nakákaanyo n~g dusang sa dibdib n~gayó'y pumapako, tuwing mabúbuklát sa aklát n~g isip ang pagkasiphayo n~g banál na layong núnukál sa puso.
Nang una'y ayokong dito'y maniwala Subali't sa n~gayo'y nakita kong tama. Ang luha n~g tao ay may m~ga dahil, May luhang nagmula sa pagkahilahil, May sa pagkaapi sa isang giniliw, May sa pagkalayo sa inang butihin. Ang luha n~g aking nagsisising puso Ay hindi nanggaling sa pagkasiphayo, Ni sa pagkaapi n~g aking pagsuyo, Ni sa pagkagahis n~g isang palalo.