Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 2 juli 2025
Toen zij zoover gekomen was, hield mevrouw Dorbeen haar zakdoek voor den mond en had een hevigen aanval van hoesten. Zij begon op nieuw en geheel in denzelfden toon, maar andermaal bracht zij 't niet verder dan tot "de winterboei". Zoodat mejuffrouw Van Naslaan dadelijk begreep dat zij wel ingezien had dat er achter die hoestbui meer zat.
Kom, het Rijntje dan nog maar reis". En haar schaar opnemende, om die, onder 't opzeggen, bij iederen nieuwen regel open te doen en bij 't invallen der caesuur toe te knijpen, begon zij met een door verlegenheid wat heesche stem, die gedurig scheller werd: "Zoo rust dan eindlijk, 't ruwe noorden Van hageljacht en stormgeloei, En rolt de Rijn weer langs zijn boorden, Ontslagen van de winterboei."
Van Keulen gingen we weer voort, den Rijn langs. Ontslagen van zijn winterboei, stroomde de Rijn ditmaal niet langs, maar ver buiten zijn boorden. Overal stonden heele strooken land diep onder water, en vele villa's moesten met de schuit benaderd worden. Schier even frisch als toen we op reis gingen, kwamen we 's avonds te acht ure behouden te Heidelberg aan.
Mevrouw Dorbeen werd zoo rood als de linten van haar muts, staarde in de lamp, en zei nogmaals, als om weer op gang te raken, Ontslagen van de winterboei. Nieuwe stilte. "Die winterboei boeit je tong, lieve!" merkte mijnheer Dorbeen droogkomiek aan. "Foei! daar had ik het nou net, en nou breng jij er me weer af. Wacht! "Zijn waatren drenken de oude zoomen, En 't landvolk"
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek