United States or Central African Republic ? Vote for the TOP Country of the Week !
Toen Windsnel en de kraaien dat hoorden, werden ze zóó boos, dat ze van plan waren op den jongen aan te vliegen om hem te verscheuren. Maar Haspel kraste en schreeuwde, en ging voor hem staan. "Neen, neen, neen!" riep hij, en zag er doodverschrikt uit. "Wat meen je wel, dat Windkara zeggen zal, als jelui Duimelot verscheurt, vóór hij ons het zilvergeld bezorgd heeft?"
Ze konden het op den duur niet uithouden zoo'n sober leven te leiden, zij maakten oproer tegen de Witteveeren, en gaven de macht aan Windsnel, die de ergste nestenplunderaar en roover zou zijn, die men bedenken kon, als zijn vrouw, Windkara niet nog erger was geweest. Onder hun bestuur waren de kraaien begonnen zoo te leven, dat zij nu nog meer dan valken en berguilen werden gevreesd.
Daarom boog hij zich neer, en begon de geldstukken er uit te gooien. Tot nu toe hadden de kraaien in een dichten zwerm om hem heen gevlogen, en naar hem gepikt. Maar toen hij de geldstukken uit den pot gooide, vergaten ze op eens hun wraakzucht, en begonnen 't zilver op te rapen. De jongen gooide het geld met handenvol weg, en alle kraaien, zelfs Windkara, vingen het op.
Midden onder dit verhaal hoorde de jongen buiten een stem, die hij meende te herkennen. "Is hij hier?" vroeg Smirre, de vos. "Ja, hier is hij verstopt," antwoordde een kraaienstem. "Pas op, Duimelot!" riep Garm. "Windkara staat buiten met dien vos, die je wil opeten!" Meer kon hij niet zeggen, want Smirre deed een sprong naar het venster.
De zon was ondergegaan, maar het was nog helder dag, toen de kraaien de groote heide bereikten. Windsnel zond een kraai vooruit, om te vertellen, dat het hem goed gegaan was, en toen dat bekend werd, vloog Windkara met honderd kraaien op van het kraaienveld, om de aankomenden te gemoet te gaan.