Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 17 juni 2025
U kan ik zeggen, wat ik leed: Ik haatte, omdat ik liefde niet kon geven, En wilde minnen, daar ik dichter heet! En over ’t wak van pek, dat schijnt te schragen Het hol gewelf, waarlangs een doodendans Van fakkelglanzen spookt, voel ik mij dragen Door wagglend hout ... ’t licht dooft ’t is duister thans...
't werkend gift der lucht heeft hart en levensstroomen Door d' ademtocht verpest, de zenuw ingenomen; Ontspannen, steunt de spier het wagglend lijf niet meer, En stelt den wil te loor door 't lammen van zijn veêr. Het licht bezwaart het oog; het straks nog lieflijk bruizen Van 't West, het gonzend oor, waarin de golven zuizen.
Naar adem krimpend, dee-die 'n stap, 'n vasthou betastend, gebroken-van-gebaar, alsof-ie in stikking zou storten. En wagglend, zwaarvol van hoofd, bonsde-die lomp tegen 't beschot, dat de delen krakerig piepten. "Zeg-ie niks, Eli?" , vroeg ze, 'r hand in zoeking vooruit tot ze 'm raakte. Dat rilde 'm wakker. "Morge zulle we prate," zei-ie simpel, de trap afstromplend. "Zeg-ie me nie goeie-nacht?"
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek