Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 15 juni 2025
Nadat zijn lijk in het klooster van Stanjevitch ter aarde was besteld, had een jonkman, met zienersgave bedeeld, zoo de overlevering wil, een visioen, waarin hem de overleden Vladika verschenen was, met een lichtglans omgeven, het labarum in de hand, vol heerlijkheid en majesteit.
De bard eindigt zijn ballade met de volgende woorden, die dikwijls het slot van een Montenegrijnsche ballade vormen: "Dit gebeurde op zekeren tijd; laat ons, o broeders, God bidden, dat hij onzen heiligen Vladika een goede gezondheid schenke! Amen o God, tot Wien wij altijd bidden!"
Tot dien tijd toe was, zooals ik gezegd heb, het wereldlijk en geestelijk gezag in ééne hand vereenigd: de Vladika was tegelijk bisschop, vorst en opperbevelhebber des legers; met nog meer recht dan de Tsaar, kon de Vladika van Montenegro autokrator worden genoemd.
Daar de montenegrijnsche kerk zich als geheel onafhankelijk beschouwt, en noch het gezag erkent van de russische Synode, noch van den Patriarch van Constantinopel, moet men wel tot het besluit komen, dat de Montenegrijnen zelven hun Vladika Peter, den vierden afstammeling in rechte lijn van de Njégosch, heilig hebben verklaard.
Men zeide mij evenwel, dat in dit geval de beslissing der Synode was ingeroepen geworden. Peter I is de eigenlijke grondlegger der tegenwoordige dynastie, hoewel hij de vierde van zijn geslacht was: het was juist uit aanmerking van de groote diensten, door hem aan het vaderland bewezen, dat de waardigheid van Vladika in zijne familie erfelijk werd verklaard.
De dynastie der Petrowitch zit dus sedert honderd-tachtig jaar op den troon van Montenegro; daar echter de Vladika, uit hoofde van zijn geestelijk karakter als bisschop, niet huwen mocht, werd hij steeds door een zijner neven opgevolgd.
Het geestelijk opperhoofd der Montenegrijnen is tegenwoordig de Vladika, metropolitaan van Montenegro, van Berda, van Skutari en van de Primoré, die den bisschoppelijken zetel van Cettinjé inneemt en in het groote klooster, het eenige monument der stad, resideert.
De jonge ziener trok het land door, overal in de dorpen verhalende van het gezichte, dat hem ten deel was gevallen, en heilige liederen zingende; hij vond allengs bij velen gehoor, vormde een soort van aanhang, en wist het zoo ver te brengen dat, na verloop van zeven jaren, de doodkist van den Vladika geopend werd, waarin men het lijk geheel ongeschonden, zonder eenig spoor van ontbinding, terugvond.
Hij bereikte zonder ongeval de groote stad, en werd door den vladika tot priester gewijd; bovendien wist hij van de bojaren eene schenking van den archipel van Solowetsk aan het klooster te bekomen. Toen hij in het klooster terugkeerde, was hij met de dubbele waardigheid van pope en prior bekleed.
In 1697 werd een Petrowitch, ondanks zijn jeugdigen leeftijd, uit hoofde van zijn onversaagden heldenmoed en den invloed, dien hij op de stammen uitoefende, door de algemeene vergadering der woïwoden tot Vladika gekozen, welke waardigheid kort daarop erfelijk in de familie werd verklaard.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek