Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 16 juli 2025
Toen de consul het stuk geteekend en gedateerd had, drukte hij er zijn stempel op. Fogg betaalde het visa, en na een koelen groet verliet hij het bureel, gevolgd door zijn knecht. "Wat zegt ge er van?" vroeg de agent. "Wel," zeide de consul, "hij heeft het voorkomen van een fatsoenlijk man." "Dat is wel mogelijk," antwoordde Fix; "maar dat is hier de quaestie niet.
Er werd geklopt en de klerk kondigde twee vreemdelingen aan, waarvan een dezelfde bediende was, waarmede de detective had staan praten. Het waren inderdaad de heer en zijn knecht. De eerste reikte zijn paspoort over en vroeg eenvoudig, of de consul er zijn visa op wilde stellen.
Terstond zyn er altyd verzenmakers en geschiedschryvers by de hand om die zotte praatjes met hun visa, "gezien en opgehemeld" te stempelen, en 'n reeks van geslachten bauwen den aldus smakelyk gemaakten onzin na. Zie, als 'n enkel staaltje ik heb ze voor 't grypen! m'n opmerkingen over de hyperkrygskunstige slimmighedens van den prillen prins van Oranje by Quatre-Bras.
"Waarom zou deze dief er dan op gestaan hebben, om zijne passage te Suez door een visa bewezen te hebben?" "Ja, waarom, dat weet ik niet, mijnheer de consul," antwoordde de detective, "maar luister." En in korte woorden vertelde hij den hoofdinhoud van zijn gesprek met den bediende van gemelden Fogg. "Waarlijk," zeide de consul, "alle vermoedens zijn tegen dien man. En wat gaat gij nu beginnen?"
Toen hij zich omkeerde, zag hij zijn vijf collega's van de Reform-club. "Mijne heeren," zeide hij, "ik ga vertrekken, de verschillende visa zullen u in staat stellen om bij mijne terugkomst mijne reis na te gaan." "O, mijnheer Fogg, zeide Ralph Gauthier beleefd, "dat is onnoodig. Wij vertrouwen op uw eer van gentleman!" "Maar zoo is het toch beter," antwoordde Phileas Fogg.
Hij liet hem te gelijk een paspoort zien, waarop hij zonder twijfel verlangde dat men het engelsche visa zou stellen. Fix nam werktuigelijk het paspoort en met een vluchtigen blik las hij het signalement. Een moeielijk te onderdrukken beweging maakte zich van hem meester.
In Berlijn begon de geduldproef: ettelijke honderden afgevaardigden van verschillende landen, communisten, roode vakbonders en roode jeugd, waren daar verzameld. Allen wilden naar Moskou voor de kongressen, maar het gelijktijdig overbrengen van zoovele pelgrims ging niet gemakkelijk. Men moest wachten op passen, visa, reisgelegenheid, dagen lang, somtijds weken. En het wachten verdroot.
"En gij gaat naar?" "Bombay." "Best, mijnheer. Gij weet dat deze formaliteit met uw paspoort onnoodig is, en dat wij ook het vertoonen van het paspoort niet meer vorderen?" "Ik weet het, mijnheer," antwoordde Phileas Fogg, "maar ik wensch door uw visa mijn reis naar Suez te constateeren." "Zooals gij wilt, mijnheer."
Zoo het paspoort in orde is," antwoordde de consul, "dan heb ik het recht niet om mijn visa te weigeren." "In elk geval, mijnheer de consul, ben ik wel genoodzaakt om dien man hier te houden, totdat ik het bevel tot arrestatie uit Londen ontvangen heb." "Wat dat betreft, mijnheer Fix, dat is uwe zaak," antwoordde de consul, "maar ik heb daartoe geen recht...." De consul eindigde zijn volzin niet.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek