United States or Kenya ? Vote for the TOP Country of the Week !
Wanneer de trots om eene volbrachte heldendaad mij dreigt te overmeesteren, zal een enkele blik op dezen gordel mij tot een helderder besef mijner tekortkomingen terugbrengen. Aan uwe vriendelijke uitnoodiging om met u naar uw kasteel terug te keeren, kan ik echter geen gehoor geven. Mijn weg voert thans naar Camelot, waar mijn vorst mij wacht en in spanning den uitslag van mijn avontuur verbeidt.
Het hart der min vermetenen Voelt zich door 't streng bevel aan 't krankenleger ketenen, En, siddrend voor het lot dat hun' Monarch verbeidt, Smelt als in tranen weg van angst en tederheid.
Met regelmatige pas, niet zozeer omdat zulks door de lagertucht vereist wordt, dan wel om het kille gevoel te verdrijven, dat in hem gedurende de koude nacht ontstaan is, loopt de poortschildwacht op en neder, het oog af en toe richtende naar de overzijde van de vallei, van waar hij ieder ogenblik de terugkomst van de brandwacht verbeidt, die als voorpost, gedurende de nacht, voor de veiligheid van het lager mede gewaakt heeft.
Houd u goed, Artabazos; een heete nacht verbeidt ons!" De oppertafeldekker ging den gasten, die binnenkwamen, tegemoet, en wees hun, door eenige andere aanzienlijke stafdragers geholpen, hunne plaatsen aan. Toen allen gezeten waren, verkondigde eene fanfare der trompetten, dat de koning in aantocht was.
En weet het, allen! die in zulke beemden van dierbre vreede en vruchtbaarheid gedijt, dat ginds het barre Hooggebergt verbeidt het uur, dat al dat lieve U zal ontvreemden, het uur, dat al uw lichtjes zal verdonkren.... De sneeuwberg blijft in starre blijheid flonkren.
Hij zal slagen, ik twijfel er niet aan. O, lieve Axel! het is schoon zich zoo voor de wetenschap op te offeren! Welk een roem verbeidt den heer Lidenbrock en zal afstralen op zijn reisgenoot! Bij uwe terugkomst, Axel! zult gij een man zijn, zijns gelijke, vrij om te spreken, vrij om te handelen vrij ook om...." Het meisje bloosde en zweeg. Hare woorden gaven mij weder moed.
'k Leef voor haar, En ken geen laffe min by 't dringend krijgsgevaar. Ik moet me, ô Zilfa, thands aan uwen arm ontscheuren. Hier baat geen wederstand, geen hartverslappend treuren: De nood beveelt. Maar meer! Uw eigen veiligheid Verbiedt dat ge in dit oord het doodlijk uur verbeidt, Dat 's vijands overmoed, den landpaal ingebroken, Heel Hemath andermaal van 't golvend bloed doe rooken.