Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 16 mei 2025
"Welzeker, natuurlijk juffrouw!" Och hemel, zoo'n engel! De deur werd geopend. De generaal trad binnen. De kloeke vormen van den ouden krijgsman komen in zijn lichtgrijs zomer-tenue nog sterker uit; nochtans nu hij den grooten ronden stroohoed afneemt, nu ziet men dat de uitdrukking van zijn gelaat geenszins in harmonie met dien kloeken bouw is. "Wie daar....? Ahzoo menheer Van Hake, ben jij 't!
En nauwelijks was het liedje uit, of Rudolf van Brammen gaf een fikschen klap op zijn stroohoed, zoodat hij in plaats van boven op zijn hoofd te staan, op zijn linker wang kwam te hangen en, zijn weemoedige zuster om haar paarsen spencer grijpende, tilde hij haar van haar stoel op, en walste ondanks haarzelve een toertje met haar door de kamer, onder het herhalen van het refrein: Nonnen, paters, paters, nonnen, Nonnen, paters dansen wel.
Zijn stroohoed rust op zijn knieën en zijn handen hangen slap langs zijn omvangrijk lichaam. Dikke droppels parelen op zijn voorhoofd en zelfs zijn kale schedel is als met een zachten dauw overtogen terwijl langs zijn breeden, dikken, rooden neus een dun waterstraaltje afloopt.
En Tanja bootste Walawassow's gesticulaties na. "Is hij oud of jong?" vroeg Lewin lachend. "Als het maar geen onaangenaam mensch is!" dacht hij, maar herkende spoedig bij de eerste bocht van den weg Katawassow met zijn stroohoed op. Hij sloeg juist zoo met de armen als Tanja voorgesteld had. Lewin groette zijn broeder on Katawassow hartelijk en vroeg Dolly naar zijn vrouw.
Op dezelfde bank met deze had een jong juffertje gezeten, in een blauwen geruiten mantel niet gedoken, het denkbeeld is te ruim, maar gestoken; een mantel, die, naar een langvergeten mode vatbaar was om van achteren te worden ingehaald door een klein lapje van dezelfde stof, in den vorm van een souspied, op twee paarlemoeren knoopjes uitgespannen; dezelve juffer had een stroohoed op met blauw gaas lint met bruine strepen, in groote lissen met stevig soutien opgemaakt, en een hardgeel sjaaltje om den hals.
zingt uit de verte een frissche heldere stem. "Hoe is 't mogelijk dat iemand bij zoo'n hitte van "einem kühlen Grunde" kan zingen 't klinkt als een parodie op de 28°." Met zijn jas over zijn stok, zijn stroohoed aan het élastiekje over den anderen schouder hangend, nadert de jeugdige zanger, gevolgd door twee andere blonde Duitschers.
De heldere, warme zonnestralen klopten tegen de vensterruiten en zeiden tot den zieke: "Doe open, wij zijn de gezondheid!" en tot het meisje, dat in haar dakkamertje voor haar spiegel staat, die onschuldige eerste liefde der onschuldigen: "Doe open, opdat wij uw schoonheid beschijnen; wij zijn de lenteboden; nu kunt ge je linnen pakje aantrekken, je stroohoed opzetten en je mooie schoentjes gaan dragen: zie, de grasperken, waarop gedanst wordt, tooien zich met nieuwe bloemen, en reeds lokken de violen ten dans.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek