snaar

Bijgewerkt: 24 juni 2025

Toen zij met ons spraken over hunne kleine gemeente, schitterden de oogen der beide mannen van vreugde en innige liefde. Zij weidden uit over de geleerdheid van hun pastoor, over de goede inrichting hunner scholen, over den voorspoed en de welvaart hunner kooplieden. Ik vroeg eenige inlichtingen omtrent de Joden, maar bemerkte aanstonds dat ik daarmede een gevoelige snaar had aangeraakt.

Various - De Aarde en haar Volken, Jaargang 1877

Beven trillen sidderen rillen bibberen. In een snel golvende beweging zijn. ~Trillen~ is de zwakste aanwijzing voor dit begrip: de snaar ~trilt~. ~Beven~ is sterker en bij levenlooze voorwerpen zelfs de hoogste graad van golvende beweging. Zijn hand ~beefde~ van aandoening. De aarde ~beeft~.

Teunis Pluim - Keur van Nederlandsche Synoniemen: Ten gebruike bij de studie voor de hulp- en hoofdacte en op inrichtingen voor M.O.

Hiermede had Dion de rechte snaar aangeroerd, want op eens veranderden Gorgias' houding en toon, en hij verzekerde met warmte, dat op al die gruwelen hoogst verblijdende dingen gevolgd waren, voor de stad, zijn vriend en Barine. Vervolgens zette hij op kalmen toon zijn verhaal voort: »Als een beschonkene ging ik op weg naar huis.

Georg Ebers - Cleopatra: historische roman van George Ebers

Een ander minnaar zou jaloersch kunnen worden bij het aanraken van deze snaar; maar mijn vast voornemen kan niet veranderd worden door een zoo kinderachtigen en hopeloozen hartstocht.

Sir Walter Scott - Ivanhoe

Op onverklaarbare wijze werden zij door de zachte melodieuze tonen aangegrepen en er door medegesleept. Zij gevoelden het, het was kunst. Hoor! Daar begon eene andere snaar te trillen, de muziek werd sterker, wilder, hartstochtelijker. De edelen voelden zich het bloed onstuimig door de aderen bruisen. Hunne harten begonnen sneller te kloppen, hunne oogen tintelden van vuur.

Cornelis Johannes Kieviet - Fulco de Minstreel: Een historisch verhaal uit den tijd van Graaf Jan I voor jongelieden

Een gedachtebliksem, een genadestraal, haar droom van den afgeloopen nacht, levendig als deze geweest was, kwam haar weer voor den geest; zij herinnerde zich de woorden, den wensch, dien zij uitgesproken had omtrent datgene, wat voor haar en Rudy het beste zou zijn. «Wee mij! Was dat de kiem der zonde in mijn hart? Was mijn droom een leven der toekomst, welks snaar ter mijner redding moest breken?

H. C. (Hans Christian) Andersen - Andersens Sproken en vertellingen: Morgenrood