Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 4 juli 2025
Trommelslag op trommelslag klonk: "Kom ten tournooi, kom ten tournooi." Perchevael reed uit. Geen in den kring, die niet naar hem zag. Was het niet Perchevael, die menige heldendaad had volbracht? Hem reed Ferguut rustig tegemoet. Nadat hij hem genaderd was, gaf hij Pennevare de sporen, en in een wervelwind drongen de twee dapperen op elkander in. Wie was er tegen den witten ridder bestand?
"Heer ridder! als gij er wilt zijn, moet gij u haasten." Ferguut wapende zich. "Nu zal ik Keye ontmoeten." Op Pennevare reed hij. Het tournooi zou beginnen. Des konings standaard stond in het veld. Luide riepen de herauten: "Ridders! het is tijd. Wapent u! Wapent u!" Allerwege waren stellages, waar vrouwen op zaten, die blijde naar de stemmen luisterden, welke de ridders ten tournooie riepen.
Galarant, Ferguut's vijand, koning, die Galiëne's stad belegert. Macedone, diens neef en kampioen. Lokefeer, een reus, vijand van Ferguut. Barlebaen, een booze geest, zwart als een duivel. Vijand van Ferguut. Roovers. Een nar. Ferguut's paard, dat hij Lokefeer ontnam, heet Pennevare. Ferguut trekt op avonturen uit Het was in den Pinkstertijd, en het blijde zonlicht was overal.
"Wijs mij 't paard " riep Ferguut blijde uit, "ik wil het gaarne zien." Hij kwam in den stal, en bedwong het woeste dier. Zoodra hij reed, werd de lust tot avontuur machtig in hem. Hij had nu alles, 't witte schild, en Pennevare, het moedig ros, en eensklaps scheen 't hem, of Galiëne hem was ontweken, nu hij haar nader was gekomen.
"Gaat gij heen?" zeide één der jonkvrouwen. "Wat is uw doel?" "Ik wil ten Rikenstene. Gaarne wil ik den koning zien, die met zijn leger trekt tegen Galiëne's stad." De ridder reed op het ros Pennevare, en hij aanschouwde van een heuvel de tenten voor den Rikenstene. Hij zag de banieren wapperen in den wind, wimpelen, schitterende harnassen, schilden, kurassen.
Maar in 't vlieden herwon Ferguut zijn tintelende leven. Hij deed Pennevare wenden, en het witte schild nam hij van den arm. Hij hieuw naar Galarant. De slag miste den koning, doch 't staal sloeg den kop van 't paard af. Onmiddellijk sprong Galarant van den grond, het zwaard in de vuist. Ferguut gleed uit den zadel, en te voet streden de helden, tot de zon onderging. Niet verre meer was de nacht.
Dienaren, de lederen broeken strak om de heup, een lans in de hand, trokken op, koene ridderen reden. Als een woud van boomen waren de speren, de helmen der ruiters waren open. 't Leger drong zich naar de stad. Pennevare steigerde, en Ferguut hield de lans stijf in zijn hand. Wie hem tegemoet kwam van Galiëne's vijanden, was verloren.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek