Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 6 mei 2025
Daarop deed hij den phonograaf stilstaan en nam er het papier uit, waarop de naald, door het vlies in beweging gebracht, eenige strepen en indrukken had gemaakt die de gesproken woorden konden weergeven. Hij sloot dit papier in eene enveloppe die hij verzegelde en waarop hij van rechts naar links het volgende adres schreef: Mevrouw Lé-ou. Avenue Cha-Coua. Peking.
Maar ofschoon dit een van die eigenaardige kunstmatig verwarmde bedden was, hoe koud voelde zich de ongelukkige Lé-ou. Wat duurden de vijf waken van dezen slapeloozen nacht haar lang! Waardoor bij den lezer waarschijnlijk de lust zal worden opgewekt om een kijkje te gaan nemen in de bureaux van »de Eeuw."
Hij had namelijk besloten nog denzelfden avond een einde aan zijn leven te maken. Hij ontving dien dag een brief van de troostelooze Lé-ou. De jonge weduwe bood hem alles aan wat zij bezat. Het was haar niet om geld of goed te doen; daar kon zij buiten. Zij beminde hem; wat begeerde hij meer? Konden zij niet in eenvoudiger kring even gelukkig zijn?
»Aan wien? aan wien!" vroeg Kin-Fo driftig, daar zijn geduld ten einde was. »Aan wien?" »Aan iemand die hem alleen aan u persoonlijk ter hand wil stellen!" Op dit oogenblik verscheen de bevallige Lé-ou, die achter een scherm verborgen, het tooneel van het begin tot het einde had bijgewoond. Zij hield den brief tusschen hare lieve vingertjes en bewoog hem, bij wijze van waarschuwing, heen en weder.
Lé-ou riep dus Nan, haar »oude moeder" en beval haar een draagstoel te gaan halen op den hoek der Groote Avenue. Nan haalde de schouders op, op haar gewone onaangename wijze, en ging het haar gegeven bevel uitvoeren. De jonge weduwe beschouwde onderwijl in haar eenzaamheid het stomme werktuig, dat in lang de stem van den afwezige niet meer tot haar overgebracht had.
Of in plaats van zijn schrift ontving ik zijn eigen stem, die mij door het instrument daar ginds overgebracht werd!" Lé-ou zag naar den phonograaf, die op een verlakt dientafeltje stond en volkomen gelijk was aan dien van Kin-Fo te Shang-Haï.
Lé-ou was wanhopig, doch hield zich goed; zij begreep dat zij de teleurstelling van haren echtgenoot niet mocht vergrooten. Zij nam Kin-Fo's hand en sprak met een stem, die slechts met moeite haar eigen ontroering verborg: »Welnu, wij kunnen immers wachten!"
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek