Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 15 juni 2025
Wij rijden door eene smalle vallei, midden door een bosch van verschrompelde en onmogelijke eiken, tot aan de stad Kalavryta, waar wij eindelijk na een tocht van zes uren aankomen, allen te zamen, menschen en beesten, uitgeput van vermoeienis.
Vermoedelijk is deze familie eindelijk uitgestorven, of gingen hare bezittingen door huwelijk over aan de familie van Trémouille, heeren van Khalandritza, nabij Patras, want op een heuvel tegenover het groote kasteel van Kalavryta, ziet men de ruïnen van een klein fort, waarop nog de naam van Tremoula te lezen is.
Kalavryta, de hoofdplaats eener eparchie en dus de zetel van een prefect, is eene kleine stad van ruim tweeduizend inwoners, met eenige naar europeeschen trant gebouwde huizen en tuinen met moerbeziënboomen, andere vruchtboomen en zelfs oranjeboomen beplant.
Gedurende den onafhankelijkheidsoorlog versterkten de Grieken den ouden burcht van Kalavryta, van waar zij, door teekenen, gemakkelijk in verstandhouding konden blijven met de benden, die de ongenaakbare passen en grotten van den Khelmos bezet hielden.
Niet alleen was dit fort van groot strategisch gewicht, daar het de passen van den berg Khelmos beheerschte, maar de heer van Kalavryta was ook een der hooge baronnen of pairs van Achaje, die over zijn onderdanen het recht van leven en dood had.
Toen Villehardouin, in 1208, het door hem veroverde land onder zijne ridders verdeelde, werd Kalavryta met twaalf leenen aan Raoul van Doornik gegeven, van wien vele nakomelingen in de kronieken vermeld worden.
De Grieken, met wie wij dien avond te Kalavryta in aanraking kwamen, behoorden voor het meerendeel tot de kleine burgerij, maar allen waren bezield door dezelfde eerzucht, hetzij dan voor zich zelven, hetzij voor hunne kinderen: allen wenschen hooger op te klimmen, zich een weg te banen, en om daartoe te geraken hunne kennis te vermeerderen.
In den zomer en den herfst is de vallei zeer ongezond; de welgestelde inwoners van Kalavryta verlaten dan ook de stad en kampeeren op vier mijlen afstand, bij het dorp Kerpeni, waar men eene gezonde lucht on uitmuntend water heeft. De weg volgt de rivier en steekt die herhaaldelijk over, en wel door middel van steenen bruggen, eene groote zeldzaamheid in Griekenland.
Onder de bewoners van Kalavryta is de albaneesche type zeer duidelijk kenbaar.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek