inwonen

Bijgewerkt: 18 mei 2025

Hij had een heerlijken avond met haar in Bussum. Zij wandelden samen, stil; hij zag voor 't eerst haar fijn profiel in 't maanlicht, op een eenzamen weg, in de mysterieuse zwijging van den nacht, die koel was en oneindig diep.... En later zaten ze samen onder de waranda. Daar zag hij alleen het glanzen van haar oogen vlak onder de zijne, en hij voelde haar warmen adem. En fluisterend had hij 't over later, over de zaligheid van 't altijd-samen zijn, 't zich heelemaal geven de een aan den ander. Hij hoorde 't rythmisch opgolven van haar gelukkigen lach. "En kwam mama dan bij ons inwonen," vroeg ze in-eens, zacht, leuk-guitig.... "Waarachtig niet!" zei hij, en ze lachten beiden met stille schokjes en intiem gefluister. "Nou ja!" zei hij, "ik dacht toen nog dat jij dat graag zoudt hebben..... maar we zullen wel wat anders voor haar vinden, w

Herman Johan Robbers - De roman van Bernard Bandt