Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 11 juni 2025
En t'wijl men besigh is ontrent de versche bloemen, Vernam* Don Ian het volck dat wy heydinnen noemen, En siet de jonge spruyt die in het groene sat 375 Heeft op den staenden voet hem door het oir gevat*, Hem door het oogh verruckt. hy siet haer geestigh* wesen, En hoort haer soete stem, en heeftet bey gepresen.
Don Ian noch even-wel, oock in dit woeste leven, En wil hem tot bedrogh of diefte niet begeven; 870 Maer wat dit selsaem volck of hier of elders haelt, Dat wort al menighmael by hem alleen betaelt. Hy wil geen vuylen jock in haren praet gehengen, Maer pooghtse met beleyt op beter wegh te brengen; Soo dat hy metter tijt haer rouwe sinnen wint, 875 En sigh by al den hoop in grooten aensien vint.
Sy laet haer jongen letten, Waer dat Don Ian syn mael* gewoon is in te setten, Een mael die niet en sluyt, en slechts van ossen leir; 1015 Want koffers vindt men noyt ontrent dit selsaem heir.
Don Ian op dit gesicht is wonderlick verslagen, Noyt was hy soo verbaest* van al syn leven-dagen; Hy staet gelijck een steen met droufheyt overstort, 1055 Eylaes! de jongelingh en weet niet waer het schort. Stracx* riep de jufier uyt: Koomt vanght ons dese bouven, Die met haer vuyl bejagh het gansche lant bedrouven.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek