Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 2 juni 2025
Zie »W. C. Hartmann, Hardloopen« bij van de Ven, Baarn. Voor de athletiek zoowel als voor voetbal hoop ik, dat ook beider grondslag, de dagelijksche oefeningen niet vergeten zullen worden.
Niet alleen echter in de lotgevallen der beide sagen, ook in het wezen der legenden zelve, vertoonen deze twee verhalen groote overeenkomst. Beide behandelen hetzelfde gegeven: dat, wat Hartmann von Aue in zijne Erec-vertaling het "Verliegen" noemt, n.l.: de verwaarloozing der ridderplichten terwille van de liefde voor eene vrouw.
Waar Chrestien naïef en fris beschrijft wat hij zelf gezien heeft en natuurlik menselik voelt, dikwels met zijn eigen burgerlikheid, daar heeft Hartmann aan de ene kant een zekere ingeboren fijnere ridderlikheid in zich, maar aan de andere kant kontroleert en »stiliseert" hij ook aldoor en idealiseert alles wat hij schildert volgens een ideaal der ridderlikheid dat hij zijn lezers duidelik wil maken; in de gehele verhouding tot zijn stof is hij niet-naïef, gereflekteerd, »sentimenteel". En dan: de Fransman werkt in de »grondstof" der sagen, die hij hun eerste vorm geeft, de Duitser is de bewerker die het essentiële van het werk afgedaan vindt en die het nu fijner kan maken, die ongelijkheden kan effenen, het overbodige er uit kan laten, gebreken in de motivering kan aanvullen, maar die er ook licht toe komt het er wat dik op te leggen, het te veel uit te spinnen en te overladen, of te veel en te geraffineerd te verfraaien.
Waar Chrestien de een of andere ontvangst levendig weergeeft, doceert daarentegen Hartmann hoe de ware gastvrijheid zijn moet in tegenstelling met een die men tegen zijn zin, gemelik zich laat afdwingen.
Een der Franse edelen, een dier gijzelaars die tegen de loslating van Richard Coeur-de-Lion uit de gevangenschap des keizers gesteld waren, gaf een handschrift van de roman van Lancelot aan een geestelike uit Thurgau, die dit later in het Duits trachtte weer te geven op het voetspoor van Hartmann von Aue's romans.
De generaal Foy, Benjamin Constant, Marcel Barthe, Voyer d'Argenson, als gasten van den toekomstigen pair van Frankrijk Hartmann, hebben daar mede de vierschaar gespannen van het fransche liberalisme.
Vooral is de vrouwenverering en de liefde heel wat zoetsappig-sentimenteler bij Hartmann dan bij Chrestien.
Als eerste dient genoemd het Middel-Hoogduitsche gedicht: "Erec", geschreven in de 13e eeuw door Hartmann von Aue, denzelfden dichter, die ook Chrétien's "Yvain" vertaalde. Terwijl Hartmann zich in laatstgenoemde bewerking slechts enkele kleine wijzigingen veroorlooft, vertoont zijn "Erec" daarentegen groote oorspronkelijkheid in de behandeling van het Fransche gegeven. Dit wordt door Prof.
Het konflikt tussen riddereer en liefde dat de romans van Chrestien behandelen, wordt bij de Duitser diepzinnig tot een moreel probleem, waarbij de begrippen Eer en Trouw zeer sterk op de voorgrond treden: Door zijn gelofte te breken is Iwein een verrader geworden, een »triuweloser man" welke allen zullen verachten die »Trouw en Eer liefhebben". En aldoor past Hartmann op dat alles volgens de ridderlike gewoonte en hoofsgepast geschiedt.
»Mij lust het u te laten horen, dingen, die het zéér waard is te bezingen," zo begint Chrestien zijn vertelling in naïeve »Lust zu fabulieren". Daarentegen schrijft Hartmann om aan te tonen »hoe hem die zich op de ware voortreffelikheid spitst, geluk en ere steeds zullen begeleiden". Waar dus Chrestien de scène zeer aanschouwelik schildert en de gebeurtenissen dramaties voorstelt, is Hartmann er steeds op bedacht alles zo goed mogelik het ideale ridderleven te doen illustreren en de lezers tot voorbeeld te doen strekken.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek