Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 9 mei 2025
Nu hij dood is, zal niemand anders me zijn vrouw noemen...Toen hij nog leefde kon ik me verlagen, toen bleef me nog de troost, te weten dat hij bestond, en misschien aan mij zou denken. Nu hij dood is...'t klooster of 't graf." De toon waarop 't meisje sprak, had zulk een vastheid, dat padre Dámaso's vroolijk gezicht geheel veranderde en een diep-peinzende uitdrukking kreeg.
De pater werd, schoon met eenige verwondering, door iedereen met teekenen van vreugde begroet, behalve door Ibarra. Men was reeds aan de nagerechten en de champagne schuimde in de kelken. Padre Dámaso's glimlach werd zenuwachtig, toen hij zag, dat Maria Clara naast Crisóstomo zat.
"Kom, ga nu hier zitten, en vertel me 's al je narigheidjes, zooals je dat deed toen je nog een kind was, toen je kaarsen wou hebben, om er wassen poppetjes van te maken. Je weet wel dat ik altijd van je gehouden heb...ik heb je nooit een standje gegeven..." Padre Dámaso's stem was niet meer stuursch, en kreeg zelfs hartelijke toonbuigingen. Maria Clara begon te schreien. "Schrei je, m'n kind?
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek