United States or Germany ? Vote for the TOP Country of the Week !
Stelt den sweevelplaester in de kuyl, maekt het kaer met aerden wel toe, datter geenen rook kan uytkomen, alsoo dan sterft den bye. Het seven en twintigste deel. Van het maeken van den honingh. Bemerkt als den byenman syn byen doodt en geen honingh genoegsaem heeft voor het aenstaende jaer, kan hy in den herst eenyge honinghe maeken. D. Vr. Hoe maecken ick desen honingh?
Sy viel neder op haer kniën, Ootmoedelyck dat syse booch Ende werp den rooden mantel Ter aerden dat hy vlooch. Dat afvliegen van den rooden mantel is in zijn suggestieve kracht voortreffelijk. Naïeve volkskunst vinden wij ook in de sproke van Pyramus en Thisbe.
M. A. Gy moet wel observeeren of de byen veel gelengt of nieuw raeten gemaekt hebben. Doen sy sulks, het is een teeken dat sy veel honingh sullen haelen. Syn sy ontryndt met de raeten op de aerden, geeft haer een hoegsel of by gebrek van hoegsel maekt een kuyl in de aerden, opdat den bye kan arbeyden. Daernaer moet gy van tydt tot tydt de byen een viesiet geven, om te sien of haer iets mankeert.
My sal geen spruyt, of kruyt, geen sap, of pap genesen; 245 Ick sal begraven zijn, ick wil begraven wesen, Indien ick niet en krijgh hem die mijn hert bemint, En sonder wien mijn ziel geen rust op aerden vint.
'T is dan om niet gepooght, al woel ik bijster seer; Want voor mijn treurigh hert en is geen hope meer. Het lieven is een dingh van wonder groot vermaken, 985 'K en weet op aerden niet dat beter plagh te smaken; Maer liefde sonder hoop van oyt gelieft te zijn, Dat is een boose plaegh, en meer als helsche pijn.
En waer het saeken dat sulken swaerm werde getont, soo sou den honingh ongesont en onsuyver worden, daerom moet gy de jaegers en de swaermen op drooge en waermen aerden setten.
Maer seyt dan op het lest, dat onder gene linden*, Of aen den naesten bergh het goet is uyt te vinden: En als men dan het kraem* daer uyter aerden track, Soo wast dat al het lant van hare wonders sprack. 80 Doch sy wist boven al haer saken aen te leggen, Om aen de losse* jeught geluck te konnen seggen; Het schijnt dat sy den gront van alle zielen kent, En schier wat yder mensch in syn gedachten prent Sy wist al watter loopt* op in de hant te kijcken, 85 En hoe dat yemants aert kan uyt het wesen blijcken, En wat een kleyn, een groot, een puntigh hooft beduyt, En wat men uyt een oogh of ander lidt besluyt.
Woord Van De Dag