United States or American Samoa ? Vote for the TOP Country of the Week !
Ze vloog naar de deur, als de postbode schelde, was opvallend onvriendelijk jegens mijnheer Brooke, wanneer ze hem ontmoette, kon soms een heele poos Meta weemoedig zitten aanstaren en dan plotseling opstaan, om haar door elkaar te schudden en haar dan op eens weer te omhelzen, alles op een even raadselachtige manier.
Toen ik treurig, weemoedig, gedrukt, Doolde door 't woud en de weide, Vergeetmijnietjes had tot een ruiker geplukt, Weende ik bitter en zeide: Vergeet mij toch nooit, o! geliefde! Vergeet mij toch nimmer, mijn leven! Dierbare! beloon steeds mijn liefde, Doch niet door geschenken te geven. Want wat zal uw goud mij ook helpen! Wat uw rijkdom, die een ieder verrukt?
Dan trok hij eerst schoon linnen en zijn beste kleêren aan en zette rechts en links een paar lichten op de tafel, sloeg, diep in gedachten verzonken, blad voor blad om, las de verzen en hield met zwarte kruisjes het dooden-register in orde. Den anderen morgen was hij dan zeer weemoedig gestemd.
Wat haar betreft, zij had hem, die zich in den meest verwijderden hoek der zaal bevond, niet dadelijk opgemerkt: en haar aandacht was terstond op haar voogd gevallen, die met een treurigen blik haar te gemoet kwam. "Madzy! Madzy!" zeide hij zachtjes, terwijl hij weemoedig het hoofd schudde: "Ik had de Roos van Dekama niet over zee moeten medevoeren!"
Na een half uurtje ging hij dien avond weg, een weinig somber, hoewel Henk hem op den schouder klopte en hem joviaal vroeg nog te blijven, nu alles weêr in orde was. Van Eline nam hij weemoedig glimlachend afscheid. Eline vroeg daarna ook Betsy vergiffenis, in tegenwoordigheid van Henk. Betsy knikte haar toe met een knikje, dat het goed was en zweeg.
En 't is waar dat vader dáár gelukkiger is dan hij hier zou zijn.... Dan dacht ze aan haar witte duiven, die haar wel zouden missen, en bemerkte de prins een klein, weemoedig trekje om haar mond, dat hij weg kuste. Ook het bruiloftsfeest wilde haar vader niet bijwonen. 't Zou wezen alsof je een ouden, knoestigen eik als ruiker op tafel zette! had hij gezegd.
Onder den invloed van stemmingen, die met deze gebeurtenissen samenhangen, zijn de liefdegedichten ontstaan. Zij zijn weemoedig, heffen de geliefde op in de sfeer der herinnering, en de liefde in die der gevoelens van eeuwigheid, en zoo smelt de stemming dezer gedichten samen met die der mythologische gedichten.
Misschien ook uit zulk een stemming zich het best in een weemoedig lied of.... is er geen uiting voor te vinden." "Misschien wel, ja." "Voel jij zoo iets wel eens?" "Wat?" "Zoo iets jubelends. Zoo'n overstelpend geluk." "Ja, soms," antwoordde hij, denkende aan zijne beste oogenblikken. Zij zag hem even van ter zijde aan, terwijl zij luchtig over de bemoste paden stapten.
Ik nam van mijn gastheer, pater B., weemoedig afscheid, want wij waren in de bijna twee maanden, die ik in zijn huis had mogen doorbrengen, vrienden geworden, en ik geloof, dat hij zijn hernieuwde eenzaamheid niet juist met genoegen tegemoet zag. Ik heb hem, helaas, niet meer gezien. In Port Olry en Hog Harbour is het later zeer woelig geweest; maar de pater is er niet het offer van geworden.
Weemoedig waren wij, omdat wij niet oogenblikkelijk de trouwe, edele zielen bedanken konden, onze vrienden niet de hand drukken, of hen aan 't hart sluiten, die deze groote vreugde ons bereidden. En weemoedig waren wij om de vele lieve, dierbare, beminde harten, aan welke de heugelijke tijding door ons met zoo innige dankbaarheid begroet, bloedende wonden zou toebrengen. Arme, arme oudjes!
Woord Van De Dag