United States or Australia ? Vote for the TOP Country of the Week !
Luider druischten de stemmen, daverden nu, barstten los van ongeduld en eischten den aanvang der Spelen. Ter eere der Groote Moeder! Ter eere der Groote Godin! De Spelen! De Spelen! De Spelen! In het Tribunaal schaterden ter zijde van de Keizerin hare vrouwen.... Maar plotseling bliezen van boven de trappen der scæna, uit de zijpoorten, bazuinen. O-o-oh! juichte het volk.
Vooruit! Jullie zijn weêr te laat!! Het Voorspel is geëindigd en jullie zijn nog niet gekleed.... Maar zij krijgen tòch niet op hun donder! zei de senex, gereed, op zijn maskerkop na. Het woelde door elkaâr, achter de scæna. Beneden, in het gewelf, snurkte steeds de beer. Zou het beest te hóoren zijn in de orchestra? vroegen elkaâr de komedianten.... Die ezel van Nilus houdt zich wel veel beter!
Zij deden uit het afdak van den scæna-muur het achterdoek vallen, dat stelde voor, in wijking van klassiek perspectief, een straat in Athene. De scæna zelve, met haar nissen en beelden en marmer en brons, werd dus geheel onzichtbaar. En de knechten ter weêrszijden zetten de huiscoulissen op van Bacchis, de Atheensche deerne en van Nicobulus, den vader van Mnesilochus.
Bij het roode lichtje van de scæna den achtermuur met hooge zuilen, waartusschen nissen met beelden, vaag zichtbaar in de twijfelachtige schijnsels van flauw glimmende lampen, door flauw glorenden maanschemer heen, met de donker gestapelde schaduwen in de hoeken pakte de dominus het pakje uit. Hij zag de twee maskers. Latinus en Thymele kwamen ook kijken.
En dan die weidsche orchestra, waar zoo wat zeshonderd Senatoren nu op hunne subsellia zaten met al die andere deftige, Consulaire personen en autoriteiten, en dan die twee prachtige Tribunalen, ter zijde. En dan de scæna,
De scæna verhief haar prachtigen achtergrond even hoog als de hoogste præcinctio of ommegang die, waar langs de gladiatoren en Nilus zaten en, beschut door een afdak, met gebeeldhouwde architraaf op hoogste zuilen, verhief zij aan hare uiteinden de marmeren draagkronkels, waarin de korte, zware, vergulde masten zich niet hooger dan éen armlengte beurden om het stangen- en stavensysteem te torsen, waaraan het roode velarium over het Theater was uitgegolfd, van de scæna dus af tot óver de hoofden der gladiatoren, wier wel eens speelsch reikende handen de purperen banen toch niet konden bereiken....
Je toren moèt hoog zijn, zei de dominus. O, denk niet, dat ik je voor mijn pleizier je sprong doen laat van uit het afdak over de scæna! Mij persoonlijk, is het Theater het liefst als tooneel en niet als gymnazium. Maar een arena hoeft het nog niet te worden. En d
Deze wachting van het Romeinsche volk in dien immensen halfcirkel, half ronden, marmeren put, allen starende naar de blanke plooiruggen der Senatoren en Aanzienlijken, starende naar de prachtige scæna, onder het geleidelijk overal neêr zevende, roode licht, was de zalige verademing na de eerste reeds zoo drukke morgenuren. Zij zaten nu, geïnstalleerd; zij aten nu, zij dronken gezelligjes wat; er was niet meer dan een ruischend, druischend geroezemoes; de moeders hielden de kinderen zoet. Zij wisten, dat zij l
Het werd heel donker.... Hoe donker werd het! En het broeide, het broeide, in den nu donkerrooden oven. Lùcht! riep een mannestem, naast een bezwijmende vrouw. Lucht! Lucht! Lucht!! riep het van alle kanten. Een geknars. Een geruisch. Het velarium rolde open, naar de scæna toe.... A-a-a-ah! juichten de gladiatoren, ruim ademend.
Het is Grieksch, waardeerden de ridders, de Senatoren, de matronen, de vrouwen om de Keizerin. Een wel aardige nabootsing.... meende Quintilianus glimlachend tot Plinius. Maar achter de scæna, voor de kleedkamers van het proscænium, raasde Lavinius Gabinius.
Woord Van De Dag