United States or Jersey ? Vote for the TOP Country of the Week !


Wiè is toch de edele Plinius?! riep woedend nòg eens de dominus; de jongens stonden in hun gele tuniekjes, die de knechten hen open knoopten. Die weet ik óok al niet, hoe je die gekregen hebt! raasde de dominus voort. Uìt met die dingen....! En de knechten deden den jongens, steeds schreeuwend, steeds huilend, de tuniekjes uit.

Hoopt niet Karel van Denemarken te treffen: Kerels, zoo onversaagd als gij, zullen waken rondom hem. Vaartwel, ik wil niets gemeens meer hebben met moordenaars!" Deze stoute taal trof al de aanhoorders met verbaasdheid. Ingelram Van Eessen raasde als een dolzinnige, en sprak van niets min dan van Robrecht het hoofd te klooven, om hem te beletten zijne eedgenooten te verraden.

Aan het hof was men vrolijk en speelde komedie, er werden vele nieuwe, groote en kleine, lustverblijven gebouwd. Door het land raasde de honger; nu hier, dan daar, maakte de wanhoop der boeren zich lucht in plaatselijke opstanden. Maar zulke opstanden verontrustten de heerschers weinig, die uitgemergelde scharen zonder samenhang, zonder leiding, waren niet gevaarlijk; gevaarlijk was alleen Parijs.

Daar wij weinig deeg van onzen opschik en van onze uitmonstering hadden, zoo besloten wij, des anderen daags in dezelfde toerusting op het Binnenhof te verschijnen. In groote statie trokken wij op, terwijl Pieter Hendriksz, die onder ons jongens den bijnaam had van den duikelaar, omdat hij zoo mooi kon duikelen, het Wilhelmus op de trompet blies, dat het rammelde en raasde."

"Zet niet zoo'n smòèl op!" , raasde hij, de schippertjes, die mee begonnen te keffen, 'n trap gevend: "wat doet 't 'r toe of ze leeg binne!" Het was geen correcte uiteenzetting. Het bad wachtte. De thee kookte. De eieren versteven. In eene behoorlijke familie pleegt men zichtbaar op te staan.

Vinie kwam recht nevens zijn peerdeken dat hij ophielp. Ze zijn ontsnapt! riep Odo, ze zijn weg, verdoeme! en zijne gramte wierp hij nu op Vinie omdat de aanranders er zoo goed van af waren. Waarom liet ge u slaan, laffe kerel?! Ge ligt daar op den grond als een weerloos kalf en gij laat ze booten op uwen rug! Vinie raasde binnensmonds en hield de handen aan de vermorzelde leden.

"Laat ze de koorts krijge!... 't Ken me nie verdommèèèè!", raasde hij, haar toesnauwend: "...Ik maak me de sappel ik werk me kepot voor 'n nest kindere ik sloof me uit, godverdommèèèè! En w

De wind raasde niet meer zoo hevig; de rivier schuimde, hoog gezwollen, over de rotsen; ik stak haar over, getrapt in mijn flanken door drie paar boevehielen... Maar nu dorsten zij niet verder... Ginds was een uitgebreid molenbedrijf: de gebouwen er van teekenden zich af tegen de grauwe morgenlucht: de verwinterde velden lagen er verlaten, verwilderd rondom.

Zouden zijn gewelven de smachting der ziel niet meer laten opstijgen voor den troon des Barmhartigen? De storm raasde bijna den ganschen nacht door. De heele nacht blonk er geen enkele ster. De wanhopige weeklachten, gepaard met de suizingen des winds, hielden aan, maar ze vonden natuur en mensch doof: God had zich gesluierd en hoorde haar niet.

Men hoorde de stem van De Chatillon die de zijnen tot wederstand aanmoedigde, men bemerkte insgelijks Mijnheer De Mortenay wiens reuzenzwaard in de duisternis als een bliksemstraal blonk. Breydel raasde als een uitzinnige, en hakte links en rechts tussen de Fransen; ook stond hij reeds enige voeten boven de grond, zulk een groot getal vijanden had hij onder zijn voeten geworpen.