United States or Qatar ? Vote for the TOP Country of the Week !
In deze plotse ontteugeling der hartstochten, om de reiskar der komedianten, was een oogenblik Carpoforus wezenloos blijven staan, de vuisten gebald, de oogen als verblind door een razernij, die al zijn bloed hem naar zijn nauwe brein op deed golven. Tot hij eensklaps bulderde tot Colosseros: M
Latinus en Thymele legden om strijd den dominus uit wie Quintilianus en Plinius wel waren; alle de komedianten, omdat de dominus verzoend scheen door de drie goudstukken en de maskers, ademden ruimer, maakten weêr grapjes, durfden weêr, bauwden na wat de mimus en de danseres hem zeiden.... Wie de edele Plinius is? Wie de edele Quintilianus en Martialis? Maar, dominus, weet je dan niet....
Zie je, een proces heb ik liever nièt met de groote lui, maar toch, mòcht er iets bij den Keizer met Cecilius gebeuren, dan.... Ja, edele Martialis, en dan nog die lange zomermaanden, dat wij niet spelen.... Ik verhuur mijn komedianten wel zoo veel mogelijk, maar toch.... hoe kom ik dien tijd door tot Oktober, dat we naar Karthago moeten.... Dat ik misschien naar Karthago moet, en zònder mijn jongens, mijn tweelingen, die zijn, Martialis, mijn fortuin en mijn liefde, mijn alles.... De senex heeft me verlaten; die is Christen geworden; Clarus is weg geloopen en ik ben, om mijn verdriet, niet flink genoeg geweest hem te doen achtervolgen: ach, dat is allemaal verlies en zorg, verlies en zorg, edele Martialis, voor een armen dominus-gregis....
Ik at ze er eens, bij dien Nilus de komedianten weten er van meê te praten en ik vond ze, ten minste dáar, heerlijk en Marcella bereidde ze als Nilus' moeder het haar leerde. Suetonius, ge zijt te jong om zoo matig te zijn. Weet wel, dat ge niets meer krijgt hierna dan de beroemde ham, dien ge reeds tweemaal zaagt voor gezet!
En of ze nu komedianten zijn, bromde kalm een rauwe, barsche stem. Wat zoû dat d
Als spònzen! prezen in koor de hongerige komedianten. ....de vette saucijsjes van Lucanië en de lekkere kooltjes in laserpicium gestoofd.... Ze hebben me niets te veel van je keuken verteld, heer caupo! waardeerde hoffelijk Lavinius.
Naderde echter het gewichtige oogenblik, dan ontpopte zich uit zijn van nature gemoedelijke, door artisticiteit verzachte, door omgang met vele gewichtige autoriteiten beleefd toegevende persoonlijkheid een zèlf autoritaire, andere persoonlijkheid, die de komedianten kenden en waarmede rekening was te houden.
"Gij hebt het geraden," antwoordde de ander, "ik speel al minstens vijftien jaar komedie. Toen ik nog een kind was speelde ik al lichte rolletjes." "Om je de waarheid te zeggen," antwoordde de barbiersjongen het hoofd schuddende, "ik heb moeite je te gelooven. Ik ken de komedianten; die heertjes reizen niet te voet en voeden zich niet zoo sober."
Wat dan? Dansen toch? vroegen de baders. Nou ja, dansen.... Zingen....? Nou ja, zingen.... Nou, wat dan nog meer? Zingen èn dansen èn reciteeren.... Senarische èn septenarische verzen.... O, zijn jullie.... histriones? Komedianten.... Ja, maar comoedi.... O, komedianten? Natuurlijk, stomme ezels! .... Het zijn komedianten, lichtten de baders elkaâr in.
Het is de beer! Het is de beer!! riepen de komedianten. En het is de ezel, die.... De choragus naderde, riep zacht: Dominus....? Choragus....?? De komedianten spreken te luid achter de scæna.... Laat ze zwijgen.... Zwijgen jullie dan toch! bezwoer, fluisterkrijschend, ontzenuwd de dominus. Maar zij riepen het bijna: Het is de beer! Het is de beer! Pas op, dat hij den ezel van Nilus niet opvreet!
Woord Van De Dag