United States or Cuba ? Vote for the TOP Country of the Week !


Clare's broeder heeft geschreven, en hij en de procureur denken dat het best zal zijn, de bedienden en de meubelen publiek te laten verkoopen, en het huis en het landgoed in handen van onzen procureur te laten." "Dan is er nog iets, waarover ik u spreken wilde," zeide Ophelia. "St. Clare had Tom zijne vrijheid beloofd, en was begonnen met de vereischte wettige formaliteiten.

"Dorus! Kobus! Kobus! Dorus! , , , ," en luider: "Gaan we nou heen, moeder?" De schrik slaat Strijkman om 't hart, als hij die woorden hoort, en de procureur ziet beiden bijzonder doordringend aan. Zoo verbeeldt zich ten minste het edele tweetal, dat, als door een gemeenschappelijke ingeving gedreven, opstaat en aanstalten maakt om te vertrekken.

Den volgenden morgen zocht hij zijn grijze overjas en een hoed van lage drukking op, deed, hetgeen voor hem een zeldzaamheid was, een halfhemdje voor; nam, hoewel het heerlijk droog winterweer was, een van de in pand gegeven parapluies onder den arm en begaf zich naar het kantoor van den procureur Verhagen, waar we hem hebben zien binnentreden.

Hij dreef niet gaarne handel in slaven en menschelijke zielen natuurlijk niet; maar het was om dertig duizend dollars te doen, en dit was toch wat te veel geld, om voor zijne beginselen op te offeren; na zich dus wel bedacht te hebben, en raad te hebben gevraagd aan lieden, die hij wist dat hem een raad naar zijnen zin zouden geven, schreef broeder B. aan zijnen procureur, dat hij de zaak moest behandelen gelijk hem het beste voorkwam, en hem het bedrag maar overmaken.

Een confrontatie van Strijkman met Dorus was het eenige middel om tot den gewenschten uitslag te komen, en derhalve had de procureur aan dokter Abels voorgesteld op den bepaalden Donderdag ten zijnen kantore de komst van den pandjeshuishouder en zijn medeplichtigen aan het bedrog vrouw Juttner en haar zoon, af te wachten.

Deze haalt de schouders op en zwijgt; maar dat zwijgen is een halve bekentenis, want hij siddert en zijn knieën knikken. "Komaan, baas Strijkman, ik zou in uw plaats maar de waarheid bekennen; je ziet, het helpt je niet om te willen volhouden, dat..." Een kloppen op de deur doet den procureur even ophouden en "binnen" roepen.

Onder weg bespreken zij nog het een en ander en staan eindelijk op de stoep bij Verhagen. 't Slaat elf uren. "Ringelinggeling," klinkt de huisschel. Keesje springt op van zijn kruk en fluistert nog even tegen Van Blaak: "Daar zullen ze zijn." De procureur, die het schellen eveneens heeft gehoord, staakt de lectuur van het stuk, dat hij onder handen heeft, en zegt.

In waarheid heeft de procureur slechts een min of meer wantrouwenden blik op de lieden vóór hem geworpen, maar zonder nog in 't minst te vermoeden welk bedrog er door hen gepleegd wordt. "Kom eens hier, Dorus," zegt de heer Verhagen. De jongen blijft staan, waar hij staat, en zoekt in zijn zakken, of hij nog rozijnen heeft. "Kom eens hier, ventje!"

Bewaar het huis wel, ’k kom straks weêr, laat jou beleezen Van niemand, om om hoog te gaan, of jy meugt vrezen. Bestel de brief terstond aan ’t posthuys van Soutfleur; En brengt de Haas, omtrent half vyf myn Procureur. Indien zyn Klerk hier komt, zo schenkt hem eens Rossolis, Of uit myn fles, die in het hok staat, daar de kool is, En geef hem dan de zak, die aan de trap hangt, meê.

"En nu, mijnheer, zal mijn arme zoon veroordeeld worden?" kreet de blinde grootmoeder. "Ik weet het niet, vrouw. De zaak maakt zooveel gerucht, dat de procureur des konings ze voor zich zelven heeft behouden. Ik ben zijn substituut; gij kent mij wel; ik heb op den dag van het ongeluk gepoogd u en uwe kinderen te troosten." "Inderdaad, goede heer, daarvoor zegene u God. O, gij zijt van het gerecht!