United States or Svalbard and Jan Mayen ? Vote for the TOP Country of the Week !
De heeren Krasser en Van Blaak zijn even te voren door hun patroon genoegzaam ingelicht over hetgeen weldra gebeuren zal, en Keesje, die intusschen van jongsten bediende klerk werd, is er trotsch op, dat ook hij deelgenoot is geworden van het plan, dat de heer Verhagen en dokter Abels, ingelicht door Dorus zelven, maakten om Philip Strijkman c. s. in de val te krijgen.
Hm, hm! we zullen haar nog eens laten plaatsen. Meneer Van Blaak, wil u die oproeping even overschrijven, met deze verandering "erfgenamen zijn of kunnen aanwijzen." De tweede klerk overtreft zichzelven in vlugheid, als hij schrijft, en de procureur vervolgt tot Krasser: "Heeft u onderzoek gedaan aan het stadhuis en bij de buurtsecretarissen?"
Bedaard verlaat hij het vertrek, en als zijn voetstappen niet meer in de gang klinken, staat Keesje bij de deur, zet de borst vooruit, trekt zijn mond in een deftige plooi, en met onmiskenbaar talent zijns meesters spraak nabootsend, zegt hij tot de anderen: "Dan kunnen de heeren gaan koffie drinken." Van Blaak lacht luidkeels en zelfs Krasser grijnst.
Onder weg bespreken zij nog het een en ander en staan eindelijk op de stoep bij Verhagen. 't Slaat elf uren. "Ringelinggeling," klinkt de huisschel. Keesje springt op van zijn kruk en fluistert nog even tegen Van Blaak: "Daar zullen ze zijn." De procureur, die het schellen eveneens heeft gehoord, staakt de lectuur van het stuk, dat hij onder handen heeft, en zegt.
Menigeen heeft reeds in dezen »Blauwen toren« angstige uren doorgebracht, voor hij zich door de »schepenen« zijn vonnis hoorde aanzeggen. Rechts ervoor, over de Blaak, ligt de lange Gapersbrug. We zullen ze niet overgaan. Aan den overkant is nog niet veel meer te zien dan enkele scheepstimmerwerven. Slaan we liever linksom over de Draaibrug. Wat een mooi gezicht hebben wij hier.
Van tijd tot tijd komen cliënten, die de kantoorschel in beweging brengen en daardoor aan Keesje de gelegenheid geven voor een oogenblik zijne zitplaats te verlaten, langer in het spreekkamertje te blijven dan noodig is en met een onverschillig gezicht de daardoor uitgelokte verwijten van Van Blaak aan te hooren.
"Heeft u die scheiding van tafel en bed van De Witt onderhanden?" vroeg Krasser aan Van Blaak, zijn collega, die juist begonnen was om met een houtje den inkt in den koker tot den gewenschten staat van vloeibaarheid te brengen. "Ik dacht er juist aan te beginnen." "En jij, Cornelis, als nu je handen eindelijk warm zijn, kunt die wisselprotesten overschrijven."
Cornelis, bemoei je met je werk." "'t Protest is af, meneer!" "Zeg dat dan," bromt Van Blaak, als hij hem over den lessenaar heen een ander blad ter overschrijving toereikt. "Die juffrouw Ram wist er meer van en zei, dat die Makko een hondenscheerder was geweest en dat hij een heele knappe vrouw had gehad, maar dat die vóór hem gestorven was en dat hij later alleen met zijn zoontje had gewoond."
Het is het oudste en hoogste deel van Rotterdam. Gaan we nu het »Merctveld« over. Dit is eigenlijk een steenen brug over het Steiger gebouwd. Erasmus staat vlak aan het water, met zijn gelaat naar de Markt gekeerd. Loopen we het West-Nieuwland over langs de Kolk, dan zien wij op het einde, dicht aan de Blaak een der bekendste stadstorens.
Eerst omstreeks 1580 werd de stad naar die zijde uitgebreid door het afbreken van oude muren en torens en het opwerpen van zeven nieuwe bolwerken, waardoor de beide nieuwe havens, de Blaak en de Nieuwe Haven, een veilige ligplaats aanboden voor de schepen. Zoo zien wij Rotterdam in den loop der tijden aangroeien ten koste der rivier.