United States or Palestine ? Vote for the TOP Country of the Week !
Wij willen thans een tochtje maken langs een oude rivier-grootheid, die in het verre verleden zeker hoog in aanzien stond, maar sedert eeuwen in verval is geraakt, en niet meer dan slechts enkele der laatste overblijfselen vertoont van haar vroegere macht en beteekenis. Wij bedoelen het water, dat men als "Hollandschen IJsel" aanduidt. Van Rotterdam vangen wij onze reis aan.
S. L. Vellinga, Deurwaarder te Bergum. A. W. Vermeij, Predikant te Exmorra en Allingawier. Dr. L. G. Visscher, Hoogleeraar te Utrecht. W. W. Visser, Koopman te Gaastmeer. Mr. C. L. Vitringa, Burgemeester en Notaris te Nunspeet. J. J. van Vollenhoven, Predikant te Utrecht. H. W. A. Voorhoeve, te Rotterdam, voor een Leesgezelschap. Mr. R. IJ. Warmolts, Advokaat te Leeuwarden. Is.
Er wordt geroepen: »Wij sterven van honger. Geef de stad over«! 't Heugt mij, hoe ze in haer wallen Door ondraegbren hongersnoodt Gansch van moedt en magt ontbloot Als in flaeuwte lag gevallen. Den 25sten Juli vertoont zich voor de Goudsche poort een bode met een witte vlag. Met luider stemme roept hij: »Poorters van Rotterdam. Verdrag! Overgaaf! Vergiffenis.
Wij vrouwen moeten het ons tot plicht stellen vereenigd er voor te waken dat de politie nimmer beslag op haar kan leggen, want daardoor kan voorkomen worden dat alle eergevoel in haar gedood wordt. De hier te lande bestaande en te Rotterdam gevestigde vereeniging: "Onderlinge Vrouwenbescherming" is in deze richting werkzaam en verdient daarvoor aller sympathie en steun.
Eerst bij zijne aankomst te Rotterdam zag hij haar weer, toen hij uit den wagen stapte. »Verwenschte!" wilde hij haar toeroepen. Doch de kussen van vrouw en dochterken sloten hem den mond. En de stem der grauwe, thans met iets moederlijk zachts in hare trilling, lispelde hem in het oor: »Kom, scheld mij niet! Voor al de schatten ter wereld zoudt ge mij toch niet willen missen.
Zoo zal hij omtrent zes weken bij mij in Rotterdam geweest zijn, toen hij hoorde, dat er een schip, waarin ik aandeel had, naar Oost Indië zeilreê lag. Hij verzocht mij, hem in de gelegenheid te stellen, met dat schip de reis te maken. Ik vroeg hem in het eerst wel, of hij gek was; hoe hij het verzon, om zoo in éénen naar de Oost te gaan.
Het zwaard van Damocles hangt nog boven de Paradijskerk te Rotterdam, boven de raadszaal te Zwolle en het kasteel Doorwerth in Oosterbeek, zooals misschien nog boven vele andere monumenten van het verleden, die op het oogenblik niet onder de aandacht vallen.
Een stuurman dacht Van Halen zelf wel te vinden, maar toen ook voor die betrekking na veel moeite zich niemand ter beschikking wilde stellen, besloot hij, bij zijn bloedverwanten eens rond te zien. Misschien zou er wel een zoon van een zijner beide ooms lust hebben, dacht hij, om onder zijn leiding de stuurmanskunst te leeren. Hij reisde dus naar Rotterdam.
Toen echter het najaar aankwam, moest Pieter in Rotterdam blijven en dan was het hem wel wat eenzaam en treurig. Spoedig evenwel gewende hij daaraan, en ging hij als het weder goed was, Zaterdagsavonds buiten de poort een kroes bier drinken in de eene of andere herberg, waar hij dan meestal kennissen aantrof.
't Verlangen weg te gaan, te vluchten naar zijn eenzaamheid in Brabant, was weer teruggekomen met telkens krachtiger vlagen. De stadsomgeving werd ál harder, hatelijker; hij voelde zich een erge vreemde in Rotterdam.... In de gezichten van de menschen die hij tegenkwam zag hij telkens de trekken van Annie's ouders en broers, van Louis en de grijnzende receptiedames en heeren.