United States or Venezuela ? Vote for the TOP Country of the Week !
"Och, een aardigheidje!" zei ze afwerend, toen Renée haar hartelijk dankzegde, "alleen iederen dag dragen, hoor!" Mevrouw Gerlings toonde in alle opzichten de grootste belangstelling in Renée's uiterlijk.
"Neen, geen promotie," zeide hij, zijne wenkbrauwen samentrekkend als een lastig, bedorven kind, dat zijn zin niet krijgt; en hij bleef haar vragend aanzien, maar op dat oogenblik trad mevrouw Gerlings binnen.
Nooit meer in de schemering bij het vuur met hem zitten keuvelen, of in de winteravonden terwijl buiten de sneeuw onhoorbaar neerzweefde luisteren naar zijn heerlijk voorlezen.... Ach, het was nu alles, alles voorbij! "Ik begrijp niet waar je die gratie vandaan hebt, kind!" zeide mevrouw Gerlings met hare kwijnende stem, terwijl zij nog een gaslicht ontstak om Renée beter te kunnen zien.
In de achterkamer der suite van mevrouw Gerlings was het bijna geheel donker. Op de sofa lag mijnheer, een roerlooze gedaante, in zaligen namiddagsluimer verzonken, terwijl boven zijne vrouw hetzelfde genot smaakte.
"Wat zien mijne oogen!" riep mevrouw Gerlings den volgenden dag uit, toen zij met Renée voor het raam zat te werken en een blik in het spionnetje wierp. "Daar heb je Huug zoo waarlijk!" en ontevreden merkte zij in stilte op dat hij niemand bij zich had. Het gezichtje van Renée bleef volkomen kalm, ook toen hij binnentrad.
"Ons nichtje, Renée Gerlings, is hier." "Wat? Toch niet om te blijven?" "Ja zeker. Je weet dat Albert's broer gestorven is.... Appropos, je hadt wel eens kunnen komen condoleeren." "Onzin. Albert gaf niets om hem." "Maar voor den vorm!" "Voor den vorm heb ik een kaartje gezonden. Och," vervolgde hij ietwat ongeduldig, "je weet dat Albert om mijn troostredenen niet verlegen is.... En toen?"
Dan zie je er zoo krijgshaftig uit, Huug. Zeg eens, denk je dat de soldaten graag onder jou ten oorlog zouden trekken?" Hij streek zich den goed verzorgden knevel eens op wat hij gaarne deed, als hij over zichzelf sprak, en zeide met een ijdel lachje: "Ja, dat kan ik wel eens merken." "Hoe zou je ze dapper maken?" vroeg mevrouw Gerlings, terwijl zij de plumeau liet rusten.
Mijnheer Gerlings zat in zijne studeerkamer, want hij zou dien middag op reis gaan naar een goed vriend, wiens recht in een proces hij bepleiten zou, en snuffelde nu nog wat in zijne aanteekeningen. Mevrouw dribbelde heen en weer door het huis en Renée stond, na het ontbijt te hebben weggeruimd, bij de tafel en las beurtelings al de reeds bezorgde kaartjes.
"Adieu!" en mevrouw Gerlings wist genoeg. "Vindt je hem geen knap man, zooals hij daar heengaat, Renée?" vroeg zij, schijnbaar alleen uit zustertrots, terwijl zij hem in het spion aanwees. "Ja, heel knap," antwoordde Renée vriendelijk. "Zie eens, tante, wat zegt u er van?
Mevrouw Gerlings begon nu in de voorkamer het stof te vervolgen, en Renée kreeg haar kamergietertje en opende de deuren der serre. Zij wist wel dat hij haar volgen zou, en begon ijverig de breede, glanzende bladeren der azalia's, die bij den ingang stonden, af te sponsen.
Woord Van De Dag