United States or Finland ? Vote for the TOP Country of the Week !
Zoo? zei Karel. Ja, zei Jan. Nou, mij goed! Dan hebben we dat lange artikel van Eleonore van Aalst, zei Max. 'n Prachtig stuk. Heb je 't gelezen? Nee, maar dat begrijp ik wel, dat 't mooi moet zijn. Voor de berichten over vrouwen in 't binnen- en buitenland kan jij 't beste zorgen, Roodhaar, jij knipt maar uit je courant. Jawel, daar zal ik wel voor zorgen. Hebben we dan genoeg?
Kan je me begrijpen? of wil ik later alles eens duidelijker zeggen? Nee, nu, nu. Ik.... ik dacht.... ik verbeeldde me, dat ik van Eleonore hield. En toch wás 't niet zoo. Dat is zoo iets vreemds, zoo iets wonderlijks in me geweest, dat ik 't mezelf nog niet goed kan verklaren. Hoe zou 't mogelijk zijn, dat ik haar liefhad, zij zoo wijs, zoo koel, en.... zooveel ouder dan ik.
't Is heel treurig, maar alles van Marceline is tegenwoordig zóó treurig.... Je kan haar leven in drie phasen zien: schijn-geluk, echt-geluk, en nu de ellende. Vreemd, dat blijvend geluk niet schijnt te mógen bestaan op de wereld. Als ze gestorven was, tegelijk met hem, dán zou haar geluk blijvend zijn geweest.... Ja, zei Eleonore. En dat is juist 't wreede, dat ze niet gestorven is....
Zij kan niet jong en vroolijk meer zijn.... En dat heb 'k toch óok noodig; daar zou 'k m'n heele leven toch niet buiten kunnen. Gelukkig, dat Eleonore wijzer was dan ik.... Hoe dan?.... Wel, omdat ze me, goddank, heeft afgewezen.... O! heb je haar.... Ja.... Stelt je dat teleur, lieveling? Nee.... ik.... Ik geloof wel 'n beetje? Maar wees er niet bedroefd om, hoor?
Nou, goed, dan zal ik wel 's 'n paar artikelen schrijven, om 't vrije huwelijk aan te bevelen, en te zeggen, dat 't onderzoek naar 't moederschap verboden moest zijn.... Nou zonder gekheid. Ken je Eleonore van Aalst? Die blauwkous? Wees nou niet zoo ouderwetsch. 't Is geen blauwkous, zelfs niet in jouw beteekenis. 't Is 'n verstandige, door en door degelijke vrouw....
Wat kon het hem schelen, wie dat bemoeizuchtige wezen was. Misschien hoopte zij er er wel op, dat hij haar door allerlei list zou "ontdekken." Maar dat zou haar dan toch leelijk tegenvallen: hij deed volstrekt geen moeite voor haar. Is daar al weer wat....? Juffrouw van Aalst, diende het groompje aan. Laat binnen-komen. Met uitgestoken hand trad hij toe op Eleonore van Aalst.
Zij bloosde, en boog het hoofd, maar keek hem toch weer aan, en hij vond, dat zij al mooier en mooier werd. Had je dan gedacht, dat Eleonore de brieven schreef? Ja.... nee.... dat heb ik nooit in ernst gedacht. Misschien, als 'k me precies rekenschap had gegeven van alles, zou 'k zelf wel hebben ingezien, dat zij toch niet was, zooals ik verlangde.
Hij zag niet de kleur, die bij het hooren van dien naam Clara's heele gelaat overtrok. Ha, ja! Eleonore! riep Sneeuw. Ha, ja! Eleonore! bauwde Karel na. De groote geest! De chroote cheest! maakte Mientje het nog mooier. Mientje! riep Max streng. Ik spot niet! zei Mientje, zich verschrikt verdedigend. Ik vind juffrouw van Aalst, 'n merkwaardig mensch, zei Emilie met waardeering.
Had hij zich misschien zoo tot Eleonore aangetrokken gevoeld, omdat haar geest zooveel overeenkomst had, met den geest, die uit de brieven sprak?.... En was hij dus, zonder het te weten, onder de bekoring geraakt, van de schrijfster der brieven?.... Hemel! dan was het toch zaak haar te vinden.... om door haar te worden getroost....
Anders was Clara dan Eleonore, zeker.... jonger, niet zoo beslist in haar optreden, en minder moederlijk, wat hem in Eleonore zoo had gehinderd, maar het goede fond was bij beiden hetzelfde.
Woord Van De Dag