United States or Togo ? Vote for the TOP Country of the Week !


Van een natie, wier minister-president, lord Liverpool, aan den secretaris van Buitenlandsche zaken, lord Castlereagh, had geschreven, dat de beste oplossing van den toestand zou wezen, indien de koning van Frankrijk hem als een oproermaker deed doodschieten, was geen genade te wachten.

Bij deze gelegenheid stond Mevrouw Bird snel op, met zeer roode wangen, die haar gezichtje lang niet leelijker maakten, kwam met eene inderdaad vastberadene houding naar haren echtgenoot en zeide op een even vastberaden toon: "Nu, John, wil ik weten of gij zulk eene wet voor recht en christelijk houdt." "Gij zult mij toch niet doodschieten, Mary, als ik ja zeg?"

Toen hij eindelijk zag, dat het spel verloren was, aarzelde onze vriend niet langer: hij begaf zich naar de russische voorposten en leverde zich zelven over. "Ik weet wel, zeide hij, dat ik den kogel verdiend heb; maar als gij verstandig zijt, zult gij mij niet doodschieten, doch liever van mijn raad en hulp gebruik maken."

Deeze Hagedis heeft, even als de Kayman, een getande rug en staart, en beiden hebben de laatstgemelde zeer spits. Het wyfje legt haare eijeren insgelyks in het zand. Men ziet dit dier dikwils op gronden, die met heestergewassen en planten bedekt zyn, alwaar de Indianen het zelve met pylen doodschieten. Zy eeten gaarn van deszelfs vleesch, het welk zeer wit en zeer lekker is.

Wie onzer lezers zal er aan twijfelen, dat de Spanjaard verwoed was geweest over de aankomst der federalistische troepen, die aan zijne kortstondige loopbaan van eersten magistraat van de Floridasche hoofdplaats een einde gemaakt had; ook dat hij het ten innigste betreurde, dat hem de macht ontglipt was, om alles te kunnen doen, wat hem goeddacht, vooral dat hij nu niet meer zijne persoonlijke gevoelens van haat kon botvieren en dat eene vertraging van slechts weinige uren hem niet veroorloofd had, master James Burbank en zijnen zoon Gilbert te kunnen laten doodschieten.

Hij doelde op het feit, dat hij indertijd zichzelf in de plaats van zijn vader had aangeboden. »'t Is waar, ik vergat een oogenblik dat het bij jullie een soort van familiekwaal lijkt, om zich te laten doodschieten al is het dan ook maar wegens majesteitsschennis!..." 't Werd eensklaps doodstil.

Wat was er toch? Dat hebt gij toch gezien en gehoord. Men heeft ge ge geschoten! Ik greep hem bij zijn schouder en schudde hem. Man, kom toch tot bezinning. Gij zijt suf van den angst! Wilde men mij dooden? Neen, mij. Ik dacht, omdat omdat ik u geholpen had, wilde men mij doodschieten. Neen, uw lieve leven werd niet bedreigd, maar het mijne.

Dan hebben zij niet anders meer dan de keus, om of zich tot den laatsten man te laten doodschieten of zich over te geven." "Goed, wij zullen dien raad volgen. Maar zeg mij nu vóór alles nog één ding: waarom rijdt gij met uw zoo velen naar boven, aan het Zilvermeer?" "Dat zal ik u zeggen," antwoordde Old Firehand.

"Welnu," hernam eindelijk John Watkins, nadat hij weer bij adem gekomen was, "welnu, wanneer het waar is.... dan moest men u oogenblikkelijk doodschieten op den grooten weg bij het kamp!.... Ziedaar mijn gevoelen, mijnheer Méré!" "En het mijne ook!" meende Hannibal Pantalucci met een gebaar van bedreiging er bij te moeten voegen. Miss Watkins was doodsbleek van haren stoel opgesprongen.

"Wie spreekt dan van doodschieten?" "Gij natuurlijk niet, maar ik zooveel te beter." "Er is geen mensch, die aan schieten zal denken." "Goed! dan zullen zij steken of slaan; dat komt precies op hetzelfde neer. Of ik doodgeschoten, gestoken of geslagen of gewurgd word, dat is alles zoo wat eenerlei. Op geen van al die manieren wensch ik mijn post te verlaten."