United States or Malaysia ? Vote for the TOP Country of the Week !
Eensklaps zag Uilenspiegel zijn vriend den kok op het dek stormen en den scheepsjongen een jongen snaak, ervaren in de Fransche en in de Vlaamsche taal, maar nog meer in het smullen achternazetten, met zijn grooten houten pollepel in de hand. Nietdeug, zeide Lamme, duchtig met zijnen stoklepel slaande, dacht gij dan, zonder eenige straf, voorbarig mijne stoverije op te peuzelen?
Het was de roodharige kornel. Het is alsof de satan dien schavuit voor onze kogels onkwetsbaar maakt. Zullen wij de schobberds niet achternazetten, sir?" Die vraag richtte hij tot Old Firehand, en deze antwoordde: "Neen, wij zijn te zwak, om een gevecht in het open veld met hen te wagen.
Mijn broeders mogen hun geweren gereedhouden, want degenen, die mij achternazetten, kunnen ieder oogenblik komen opdagen, ofschoon ik hen niet gezien heb. Zij zullen te paard zitten, en ik heb moeten loopen; maar de voeten van de 'Goede Zon' zijn even vlug en tegen vermoeienis bestand als de loopers van een hert, die geen paard kan inhalen.
En, met treurig hert, zag hij naar de wolken, die, als waanzinnigen, elkander achternazetten in den hemel; naar de zee, waar de branding zich als lichtende schaapkens vertoonde, en, bij den gloed van lanteernen en toortsen, naar het doodsbleeke gelaat van den vischverkooper, dewelke hem bezag met valschheid en wraaklust. En de assche klopte op zijn hert.
Doch het aantal tramps was zoo groot, dat het hun, vooral toen zij eindelijk zoo wijs werden vast aaneengesloten op te treden, niet moeilijk viel door hun aanvallers heen te breken. En toen vluchtten zij in noordelijke richting. "Hen zoolang mogelijk achternazetten!" commandeerde Old Firehand. "Zij moeten niet op verademing kunnen komen!"
Daaruit begreep hij natuurlijk wel, dat er een gruweldaad gepleegd was; maar hij kon de vluchtenden niet achternazetten, daar hij allereerst mij te verlossen had. Overigens was daarmee niets verzuimd; want een Winnetou weet zijn menschen ook later wel te vinden. Toen ik weer bijkwam, zat hij op zijn knieën naast mij, juist als de barmhartige Samaritaan uit de Heilige Schrift.
Er was niets anders te hooren dan het geknapper van bet vuur en het gedruisch van den wind door de toppen der boomen. "Zij komen nog niet," zei Woodward. "Wat nu?" "Maken dat wij wegkomen, natuurlijk," antwoordde de kornel. "Maar waarheen? De streek hier is ons geheel onbekend." "Ze zullen morgenochtend vroeg ons spoor zoeken en ons achternazetten.
"Dan zullen zij hen achternazetten." "Als men vier of zes vluchtenden achternazet, hoeveel krijgslieden heeft men daartoe noodig?" "Wel twintig zeg dertig." "Goed! Die zullen wij gemakkelijk overwinnen. Maar als wij ons ontijdig aan de Utahs vertoonen, zullen wij met den geheelen stam te doen krijgen, en dan zal er ontzaglijk veel bloed stroomen." "Gij hebt gelijk, Winnetou!
Zij gaan naar hun leger. Trek het rad van uwe bus over, lijk ik. Schiet. Het oude hert is gewond. Een reebokje is getroffen aan de bil; het vlucht. Laten wij het volgen totdat het valt. Doe lijk ik, loop, spring, vlieg.... Mijn gekke vriend is wederom bezig, sprak Lamme, hij wil de herten te voet achternazetten. Beproef niet te vliegen zonder vleugelen, 't is verloren moeite.
Woord Van De Dag