United States or Iraq ? Vote for the TOP Country of the Week !


Ad quam etiam multa spectant ex libris de rerum Praenotione, et maxime ipsa de Fide Theoremata, ac ipsi quatuor de Amore divino libri, et tres de Morte Christi, et propria cogitanda, et duo de Studio divinae, et humanae philosophiae: nam mores et ipsi divinos indipiscendos concernunt, sicut et is quem inscripsi de Imaginatione, et alius cui titulus est de veris causis calamitatum nostrae tempestatis, et ad Pontificem Synodumque Lateranum oratio: et liber de humana Perfectione ad omnes fere literarias pertinens facultates.

È vero bensì che la non mai abbastanza lodata scuola di Salerno, tra tutte le altre belle sentenze, ha lasciato questa sul cacio: «Caseus est sanus quem dat avara manus». Ma è vero altresì che in nessun luogo del Regimen sanitatis si legge che non s'abbia a mangiare altro che cacio, per companatico; e ciò per sei giorni alla fila.

«Romae simulacrum ex aere factum Cereri primum reperio ex peculio Sp. Cassio quem regnum affectantem pater ejus interemeratPLIN. lib. 3 4. Cap. 4.

Hanc post terga dedit, cauto sermone locutus. Ignotus Iudaea deus, sibi cognitus olim. Qui quondam populus, nunc hostis; qui deus et rex Obnubi patitur, praesentem temnere mavis, Quem fragilem reputas hominem, sperasque futurum, Et latet ipse deus».

Sicut leo rugiens quaerens quem devoret, dice la Scrittura. Imperocchè, così doveva essere, non altrimenti. Quel biondo e bello artigliere «che pareva Gabriel che dicesse: ave» scorreva la campagna per provare i tiri di rimbalzo, radenti e ficcanti, del suo repertorio.

Luchinus gessit et æegrum animum contra magnates, qui conversationem habuerant cum præfato domino Azone. Et dicebatur, quod id faciebat propter alterum de duobus; scilicet, aut pro co quod morti domini Marci fratris sui assenserant consulendo, aut quia, tempore domini Azonis, ipse paucum profictum ex titulo et honore habebat. Nam præfatus dominus Azo consiliariis suis multum credidit, et eum eo in infinitum facti sunt opulenti. Et pro eo dictos consiliarios male tractabat, etiamsi essent de optimatibus Mediolani. Et inter alios erat Franciscolus de Pusterla, ditior et felicior quovis Lombardo, si tamen temporalia hominem possunt facere felicem. Et quod sit rerum, audietis. Nam pulchriorem et nobiliorem mulierem Mediolani habebat in uxorem. Nobiliorem quia de Vicecomitibus; pulchriorem, quia etiam vocabatur Margarita. Et certe mirum fuit, quod nemo in luxuria erat dicto Franciscolo coæqualis, in tantum quod a prandio se levabat ut haberet coitum cum ipsa Margarita uxore. Et sic faciebat equitando, si debuisset de equo descendere, et invadere publicas meretrices. Ex ea habuerat tres filios mares, pulchriores forma aliquibus Mediolani. Et si aliter fuissent, degenerassent, quia ipsorum parentes tam vir quam mulier formosi ultra modum erant et valde pulchri. Domum autem in Mediolano habebat pulchriorem; possessiones, mobilia, in tantum quod numerus non extabat, et certe alter Job potuit dici. Sed quia ad plenum enarrare longum nimis esset, concludam, quod præfatus dominus Franciscolus accusatus fuit de quodam tractactu. Et certe potuit esse verum. Nam dicebatur, quod ipsius uxor prædicta conquesta fuerat, quod dominus Luchinus voluerat nobilitatem ipsius turpi coitu fædare. Nam præfatus dominus Luchinus extiti luxuriosus. Et quod gravius erat, propter ægrum animum, quem in eo ridebat, habebat de statu dubitare. Et certe si, prædictus dominus Franciscolus cogitata cito explevisset, de facili fuissent effectum consequuta. Sed quia tanti et potentes cives ipsi tractatui assentiebant, necessarium fuit ab aliquo publicari, et male. Quocirca dominus Luchinus multos cepit, et capti fuerunt statim decapitati, et fame aliisque tormentis necati. Et quia nimis longum esset enarrare opus, de ipsis ad præseus tacetur. Dicam, quod prædictus Franciscolus fugit, ed eum pluribus ex filiis Avenionem se reduxit. Sed quia nec ibi, nec ultra mare, nec citra permisisset cum vivere, necessarium, fuit alio divertere; nam exploratores ipsum sequebantur: et captus fuit in marinis partibus, super Portum Pisanorum, et ducti fuerunt Mediolanum. Multos alios publicatos accusavit, quos morte, peremit. Et demum ipsum et filios duos cum parentibus in Broleto decapitari fecit, et quosque tam mares quam f

O padrone! PEDANTE. Hem, quid est? domine, quid quaeris? perché infixis oculis e con petulante obtúto mi guardate? PSEUDONIMO. Se mi sapeste dar nuova d'un Tito Melio Strozza gimnasiarca. Quem quaeritis, adsum. PSEUDONIMO. Voi dunque sète quel ch'io dimando? PEDANTE. Quellissimo un superlativo volgarizato. PSEUDONIMO. O mia ventura che l'abbi trovato al primo. PEDANTE. Che prestolate da me?

, certo, così va detto. Pater est quem justae nuptiae demonstrant; tale almeno dichiara lo jus civile, che fu fabbricato proprio qui in Roma; e il pretore mi condannerebbe a far loro le spese. Padre sono, ma per presunzione di diritto: padre sono, ma buono per darsi alle bestie. Gran danno che non costumino più gli spettacoli dello anfiteatro Flavio! Non importa; in ogni luogo occorrono travi, alberi, e pozzi, e fiumi. La sua voce si animava, e al pallore mortale sopra le sue guance subentrava un vermiglio febbrile, e proseguiva: Potrei vendicarmi! Ma quando la vendetta ebbe mai virtù di ridonare la perduta felicit

Cercava un luogo donde gli venisse fatto sentire qualcosa di tutti quei misteriosi discorsi, e andava attorno, assai più grazioso in vista, ma non meno avido, del leo rugiens quaerens quem devoret, di cui parlano le Scritture.

At puer ingenuus, quamvis retinacula brenae non tulit, illecebras seguitans, si forte virum quem maturum semel audierit leviterque monentem principio, ne virga nimis tenerina, potenti contrectata manu, media spezzetur in opra, deposita sensim patitur feritate doceri, seque hominem monstrat, quem humana modestia tantum retrahit a vitio iurisque in glutine firmat.