United States or Uruguay ? Vote for the TOP Country of the Week !
Pagdating ni Eduardo sa sariling tahanan ay nagbihis ng kanyang damit na pangpahinga at bago natulog ay idinalangin at sinabi ang ganito: Huwag nawang makalilimot si Leoning sa aming sumpaan! Dalawang buwang singkad ang lumipas mula nang lisanin ni Eduardo ang sariling bayan. Si Eduardo ay parating tumatanggap ng mga sulat na buhat kay Leoning. Si Eduardo ay palagay ang loob.
Kaya Leoning ako ay umaasa. Manalig ka. Hindi kita pababayaan. Na ako ay iyong mamahalin. Ng lalo't higit sa buhay. Maging maligaya ka kung gayon sa katamisan ng aking pagmamahal. Salamat, at sa iyo nga lamang ako mabubuhay. Leoning, hwag kang makalilimot. Hanggang libingan. Leoning! Eduardo! Kaya, Leoning ko, bayaan mo sa ngayong awitin ang katamisan ng pagibig sa iyong kandungan.
Parang subyang na dumuduro sa kaibuturan ng kanyang puso ang gayong paghihiwalay. Ilang saglit na lamang at sila'y magpapaalaman. Leoning, huwag sanang magbabago ang iyong damdamin. Eduardo, huwag ka sanang makalilimot sa iyong sumpa. Leoning, aalis na ako. Huwag ka sanang magbabago ng kalooban at alalahanin mo sana akong parati. Eduardo, ipinababaon ko ang aking pagmamahal sa iyo.
At si aling Rita pati ay nakilahok na sa usapan nila at sinabing: Hwag ka sanang makalilimot ng pagparito. Hindi po. At nanaog na ang ating binata. Sa durungawan ay muli pang nagdulot si Leoning ng isang ngiting puno ng pagasa para kay Eduardo na habang natatanaw at naaabot ng kanyang titig ang binata ay di naaalis ang pagkakapako ng kanyang paningin.
Salita Ng Araw