United States or Pitcairn Islands ? Vote for the TOP Country of the Week !
*Romeo.* Jak mają nie być, gdy mądrzy nie widzą. *O. Laurenty.* Dajże mi mówić; przyjm słowa rozsądku. *O. Laurenty.* Cicho, ktoś puka; ukryj się, Romeo. *Romeo.* Nie; chyba para powstała z mych jęków, Jak mgła, ukryje mię przed ludzkim wzrokiem. *O. Laurenty.* Słyszysz? pukają znowu. Kto tam? Powstań, Powstań, Romeo! Chcesz być wziętym? Powstań; Wnijdź do pracowni mojej. Zaraz, zaraz.
A może naprawdę nie było już miasta i rynku, a wicher i noc otaczały nasz dom tylko ciemnymi kulisami, pełnymi wycia, świstu i jęków. Może nie było wcale tych ogromnych i żałosnych przestrzeni, które nam wicher sugerował, może nie było wcale tych opłakanych labiryntów, tych wielookiennych traktów i korytarzy, na których grał wicher, jak na długich czarnych fletach.
Ale w tych czasach cierpieć było wolno, ale nie wolno było cierpienia wyjawiać i skarżyć się na nie. Ksiądz Osmólski zerwał się szybko i zwracając się ku płaczącemu tłumowi, zawołał gromkim głosem: Cicho, na miłość Boga, cicho! A potem dobywając wszystkich sił po nad ten huragan jęków i krzyków boleści, pełną piersią zaintonował: Pod Twoją obronę! I zrobiła się rzecz dziwna.