Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 8 mei 2025
Het hart der min vermetenen Voelt zich door 't streng bevel aan 't krankenleger ketenen, En, siddrend voor het lot dat hun' Monarch verbeidt, Smelt als in tranen weg van angst en tederheid.
Daarop schreef ik dit sonnet, hetwelk begint: Zoo zuiver en zoo zedig ingetogen Is mijner Vrouwe minnelijke groet, Dat ze ieders tong siddrend verstommen doet En géén waagt tot haar op te slaan zijn oogen. Zoo schrijdt zij voort en hoort haar lof verhoogen, Verheerelijkt in deemoeds blanken gloed; De Hemel zond tot de aarde een engel zoet, Dat ze op een vlekloos wonder konde bogen.
Kringsgewijs Stond, schuddende en bedeesd, het kroost van 't Paradijs Op afstand, als, of 't waar, door 't hart te rug gestoten; Gelijk een boschkat, aan de schildpad vastgesloten, Uit ingeschapen schrik zijn keten rekt en spant, En siddrend om haar kruipt aan 't uiterst van zijnband; Of 't staal der zeenaald, van des zeilsteens kracht doortogen, Door tegenstrijdigheid van 't eigenst trekvermogen Wordt afgestoten, wen een andre pool haar naakt; En 't hart verraadt door 't oog hoe verr' het zich verzaakt.
Men vliegt al siddrend toe: Hy ziet zijn bende beven, Bedwingt zich; tracht zijn borst den adem weêr te geven; En breekt in klachten uit, maar op den sombren toon, Die aan een Koning voegt, het evenbeeld der Goôn. Kan het zijn?
Nu hoort ze 't blij gejuich, ontwaakt in duizend vreezen, En vliegt, nog half onthuld, en siddrend opgerezen, Haar Egâ te gemoet'! die intreedt met den trots Eens meer dan aardschen, meer dan sterfelijken Gods, De diadeem om 't hoofd. Dees morgen ging dan op uit zulk een nacht van naarheid! Dank! heilrijk licht! heb dank! En gy, ô nijdig Lot! Barst uit! ik tart u thands met heel het Reuzenrot!"
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek