United States or Poland ? Vote for the TOP Country of the Week !
Thomas Malory daarentegen geeft in het tweede boek van zijne "Morte d' Arthur", dat waarschijnlijk in 1469 geschreven, maar eerst in 1485 door William Caxton gedrukt werd, eene uitvoerige beschrijving van de tragische lotgevallen der beide helden.
In het derde boek van Geoffrey of Monmouth's "Historia Regum Brittanniae" verschijnen de broeders onder de namen Belinus en Brennius als twee oud-Britsche koningen. Verder is de Arthur-literatuur vóór Thomas Malory buitengewoon zwijgzaam omtrent de geschiedenis der beide helden.
De dichter ontleende zijne stof aan het werk van Thomas Malory, maar dit dient dadelijk hieraan toegevoegd te worden wijzigde haar geheel, om haar te benutten voor het ten einde voeren van de allegorie in zijn werk. Eene getrouwere navolging van het oude verhaal gaf Algernon Charles Swinburne in zijn "Tale of Balen", dat in 1896 verscheen.
Wij kunnen niet anders zeggen, dan dat de stof zich bij uitstek leent tot deze aanpassing aan Swinburne's levensopvatting en dat het wezen der sage er niet door geschaad wordt. De wedergave van de geschiedenis van Balin en Balan, zooals die in de volgende bladzijden wordt gevonden, is gegrond op de "Morte d'Arthur" van Thomas Malory.
H. Oskar Sommer, de bewerker der beroemde critische uitgave van Malory's werk, meent, dat onze sage wellicht ontstaan is uit een volksverhaal, hetwelk oorspronkelijk geen verband hield met den Arthur-cyclus, totdat Malory, of een ander, onbekend gebleven schrijver vóór hem, het overnam, waarschijnlijk uit een verloren geraakt Fransch gedicht en het in verband bracht met den persoon en het hof van koning Arthur.
Zijne bewerking van de sage volgt die van Thomas Malory op den voet, sommige zinnen en uitdrukkingen zijn zelfs woordelijk overgenomen. Een nieuw bestanddeel vormen de rijke natuurschilderingen, die bij Malory geheel ontbreken. Ook legt hij, meer dan de oude romanschrijver dit deed, den nadruk op de macht van het noodlot, dat Balin ten val brengt en waartegen niet te strijden valt.
Terwijl men voor alle overige verhalen, welke in genoemd standaardwerk zijn opgenomen, eene bron heeft weten te vinden, is men er tot nog toe niet in geslaagd, om te ontdekken aan welk gedicht of prozawerk de sage van "Sir Beaumains" zooals de held door Malory genoemd wordt, ontleend is. Dr.
Terwijl de ridderromantiek zich over de andere landen van Europa uitbreidde en nog in de 15de eeuw nieuwe zelfstandige loten schoot, in de Scandinaviese ridderballaden, in Spaanse romances van de Cid, in de Engelse Arturroman van Malory, allerlei spruiten van de ridderromantiek die wij hier niet verder kunnen vervolgen, waren hun sappen uitgedroogd in de landen zelf waar zij thuis hoort, de leidende landen wat de kultuur der middeleeuwen betreft: Frankrijk en Duitsland.
Onder de Middel-Engelsche gedichten is "Sir Tristrem" vreemd genoeg het eenige, dat aan de lotgevallen van onzen held gewijd is, alleen beslaat het verslag van zijne lotgevallen een belangrijk deel van de "Morte d'Arthur" van Thomas Malory, die zijne wedergave van de legende ontleent aan den Franschen prozaroman.
Hier en daar heeft de dichter nog eenige veranderingen aangebracht in den loop van het verhaal, teneinde de allegorische beteekenis daarvan te doen uitkomen, maar in hoofdzaken stemt hij met Malory overeen in zijne wedergave der sage.