United States or Turks and Caicos Islands ? Vote for the TOP Country of the Week !
Meneer Veenhof keek den jongen even ernstig aan. »Wou je 't werkelijk graag doen, en mag het van je vader en moeder?« »Ja, meneer, ik heb het gevraagd. En ik wil het graag missen....« Toen hij dat zei, kreeg Klaas een hoogroode kleur. »Kleine jokkebrok,« dacht meneer, »je hebt je konijntje veel te lief om het weg te geven.« »Neem het maar weer mee, Klaas,« zei hij. »En zet het maar in z'n hokje.«
Waar ben je toch zoo'n tijd geweest?" weerklonk 't van alle kanten. Jokkebrok paste er wel voor op haar kameraadjes te vertellen bij wien ze geweest was. Als je in dien tijd zei, dat je een bezoek aan toovenaar Merlin had gebracht, wist ieder dadelijk hoe laat het sloeg, want zijn vermaardheid als geneesheer der leugenaars was wijd en zijd verbreid.
Hoe vreeselijk voor ouders zich dan voor hun kinderen te moeten schamen! Hoe ontzettend toch, als kinderen schande over hun ouders brengen. Vruchteloos trachtten de vader en de moeder van deze kleine jokkebrok haar van haar gebrek te genezen.
Hij kon leugenaars al op een mijl afstands ruiken; denkt eens aan en toen 't kleine meisje zijn paleis naderde, werd hij zoo onpasselijk, dat hij azijn moest branden, om de lucht te zuiveren. De moeder van onze kleine jokkebrok begon met een hevig kloppend hart, blozend van schaamte, een vrij verward verhaal.