Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 17 mei 2025
Ga ons na als 't lied versuist, Waar de wilde bij nooit ruischt, Door het diepe middagdonker, Langs het nachtgebloemte loom, Geuren aadmend in zijn droom, Langs de golfjes, waar geflonker Van een bron in holen blinkt, Wijl onstuimig en toch zoet Ons gezang speelt met uw voet Die zoo zacht ter aarde zinkt, Zeegeboorne! Zullen wij 't zingen volgen? Zachter wordt het En verder.
Donker ? ja donker wel, waar zelfs de warme glans Der blijde liefde maar een weifelend geflonker In 't arme leven was, een bang-gewachte kans In 't blindelingsche spel een hoop een heete wonde ! Hoe beefde liefde als de laatste dunne snaar Van een gedoofd akkoord, hoe leefde zij als zonde: Een worstelende greep ! en nooit dat wijd gebaar Van wie een wereld aan zijn warme hart wou drukken!
Tusschen 't sperreboomsch geveder, 't donkerzwarte, zie 'k het zwerk duisterblauw nog, hier end weder, ieder stonde minder sterk: ieder stonde, en, dóór den donker, scherper wordt het scherp geflonker van één sterre, in 't wolkgevlerk.
Mathilde telde de sterren, een voor een, en haar oogen sponnen stralen van de eene groep overzwervend in de andere, en altijd voort, over de heele luchtvlakte. Al die blauwzilveren en roodgouden stralende sterren van de donkerblauwe lucht dalend op haar hoofd, waren éen kleur en éen geflonker met haar ziel.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek