Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 24 juli 2025
En hij zag een lange slang met fosforkringels op haar huid, een touw, kruipen langs de verschansing, omrollen dan een bout, worgend om een hals.... Onder het rood geworden torenoog was d'Oceaan gaan bloeden.
Nu wordt het mij duidelijk, dat ik niets in zijn echten zin heb kunnen bevatten, niet het geringste, en dat niemand dit vermag, Hier, in het gezicht van d'Oceaan, neemt de Natuur de gelegenheid waar om mij neer te vellen tot mijn Niets, Omdat ik gewaagd heb ooit den mond te openen om te spreken.
Terwijl ik de kusten van het onbekende zoek, Terwijl ik luister naar het lijklied, de stemmen van mannen en vrouwen, die schipbreuk leden, Terwijl ik de invloeden adem, die als windstroomen op mij instormen, Terwijl de geheimzinnige Oceaan dichter en dichter op mij aanvloeit, Komt de gedachte in mij, dat ook ik ten hoogste een nietig aanspoelsel ben van d'Oceaan, Een handvol zand en doode zeegrassen, die men kan oprapen, Die wòrden opgeraapt, of misschien wel straks weêr worden weggespoeld.
De vage avond om den horizon had stad en strand doen krimpen onder een doem van wolken. Nu zwol de nacht over d'Oceaan en de nacht was brak. Als 't verdriet dat over de wangen druppelt en zilt door de lippen wordt geslikt, voelde Johan de nattigheid loslaten uit het weenende weêr.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek