Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 17 juni 2025
Mijmerend over zijne jeugd en de dagen van zijn burgerschap in het Leidsch Atheen, bleef hij even bij het venster staan. Plotseling maakt hij eene beweging van verrassing. Aanstonds wendt hij zich om, en haast zich naar de deur.
De trein uit Rotterdam nadert snuivend en sissend het station Leiden. Uit een waggon tweede klasse springt André de Witt, die zijn vrijen Zondag bij zijne familie komt doorbrengen. Getroost haast hij zich langs het vervelend wegje van Zomerzorg naar de oude poort, die toegang geeft tot het Leidsche Atheen.
Uit eerbied voor de rust der geleerde hoofden in dit Nederlandsch Atheen, onthouden zij zich echter van nutteloos geschreeuw. Op eens jaagt het klappen van een zweep ze op, en doet een aanrollende calèche "met de vier" ze de vlucht nemen naar torens en schoorsteenen. De calèche houdt stil voor een smal, nog gesloten winkelhuis.
De beurt was aan Straton: Mijn zwaard wil ik hullen in mirteblaren, Als Harmodios en Aristogeiton, Toen ze op het heilige Athenafeest Hipparchos den tiran vermoordden. Ten slotte klonk het uit Kynaigeiros' mond: Steeds zal uw faam het aardrijk vervullen, Dierbre Harmodios en Aristogeiton, Daar ge den tiran ontlijfdet en Van 't haatlijkst juk Atheen bevrijddet.
Doch vóór hij daartoe overging, nam hij nog eenmaal de lyra ter hand en begon: Mijn zwaard wil ik hullen in mirteblaren, Als Harmodios en Aristogeiton, Toen ze den tiran ontlijfden en Van 't haatlijkst juk Atheen bevrijdden. De uitdrukking op het gelaat der aanliggenden veranderde.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek