United States or Réunion ? Vote for the TOP Country of the Week !
Już dnia następnego po przybyciu do Gowartowa przyjemnie bardzo rozwiały się jego trwogi; wzruszonej opowiadaniem o ostatnich chwilach pana Januarego córce, w obecności Romana, wręczył był Krasnostawski podarty własnoręcznie przez umierającego ojca testament.
*Kapulet.* To co innego; tak, to dobrze, powstań; Tak być powinno; tak córce przystoi. Prosić tu hrabię, żeby przyszedł zaraz. Dalipan, święty to człek z tego mnicha: Słusznie mu całe miasto cześć oddaje. *Julia.* Marto, pójdź ze mną do mego pokoju. Wszak mi pomożesz przymierzać przyborów, Jakie na jutro uznasz za stosowne? *Pani Kapulet.* Po co dziś? jutro będzie dosyć czasu.
Po śmierci zaś pana Januarego i przyjeździe młodych, przypadek bardziej jeszcze zbliżył go do niej, a było nim powtórzenie zbolałej córce dosłownie ostatnich chwil ojca i słów jego, pełnych przebaczenia...
Gdyby nie twoje, hrabio, odwiedziny, Ja sam-bym w łóżku był już od godziny. *Parys.* Pora żałoby nie sprzyja zalotom; Dobranoc, pani, poleć mnie swej córce. *Pani Kapulet.* Najchętniej, zaraz jutro ją wybadam; Na dziś zamknęła się, by żal swój spłakać. *Kapulet.* Hrabio, za miłość naszego dziecięcia Mogę ci ręczyć; mniemam, że się skłoni Do mych przełożeń, co więcej, nie wątpię.