United States or Caribbean Netherlands ? Vote for the TOP Country of the Week !
Over 't geheel was de houding der jongelieden voor de piano zeer vertrouwelijk. Ik had nu geen andere conversatie dan mevrouw, die mij vooreerst ophelderde dat de gebeurtenis, die "al wat in de stad smaak had verrukken zou," geen andere was, dan dat Henriette aanstaanden vrijdag op het damesconcert een obligaat op de piano zou uitvoeren.
Al hunne gedichten en liederen schijnen er minder op berekend, het hart en den geest van den lezer te treffen, dan wel het oor der toehoorders te verrukken, of tot de gezellige vroolijkheid mede te werken; vandaar de lichte inhoud en karakter der Italiaansche poëzie en ook hare menigvuldige kunstige en dikwijls uiterst ingewikkelde vormen, waarop zich toe te leggen, zelfs hunne grootste dichters niet beneden zich achtten.
In dit kleine kamertje, o mijne lezers! hebben alle groote mannen, die aan de Leidsche academie zich ooit door stalen vlijt en onafgebroken arbeidzaamheid den doctorshoed verworven hebben, om naderhand de wereld met hunne doctrinae praestantia te verbazen en te verrukken; in dit kamertje hebben zij allen, incredibile dictu, zich eenige oogenblikken klein gevoeld.
De arme dwaas liet zich geheel door den schijn ~bekoren~. Het gevolg van dezen toestand wordt aangeduid door ~verrukking~ en ~vervoering~. ~Verrukken~ wijst aan, dat de bekoring ons in een hoogst aangenamen toestand brengt, terwijl ~vervoeren~ te kennen geeft, dat wij ons tot buitensporigheden laten verleiden. Hij was geheel en al ~verrukt~ door de voorkomende behandeling.
En zich tot mevrouw Kegge keerende: "Lieve mevrouw! vereenig u toch met al wat in de stad smaak heeft, om uw dochter te bewegen haar woord te houden." "Dat behoeft niet meer!" zei Henriette glimlachende: "alles is bepaald: ik speel vrijdag." "Charmant, charmant, allercharmantst. Dat zal freule Constance verrukken. Dat zal een sensatie in de stad geven. Een groot stuk, hoop ik...."
Toen was ik waardig, aan die blonde slapen Eerbiedig de eene en de andre hand te drukken, En in den hemel van dat oog te schouwen.... Ik zag en kuste en kuste.... úw kind, geschapen Naar úw Madonna-beeld, en diep verrukken Doorgolfde mij, o lieflijkste aller vrouwen! Toen sprongen ze los door het stoeien, die dartlende haren, Ik woelde er doorheen met mijn vingers, Ik warde met woelende vingers.
Is dat niet de bovennatuurlijke muziek, die Waverley in zijn droomen hoorde; de stem van Selma, waarvan de zanger de akkoorden onder noten gebracht heeft, om er zijn helden mede te verrukken?"
Ik noem bergen steil, die jij grootsch zoudt noemen, ik vind vormen vreemd en wanstaltig, die mij moesten verrukken door hun grillige woestheid, en ik zeg, dat ik voorwerpen op een afstand niet kan onderscheiden, terwijl ze volgens jou slechts vaag zouden schemeren door de wazige zachtheid van een nevelige atmosfeer.
Wat hij noodig heeft vraagt hij. Hem verrukt de natuur, haar mildheid en schoonheid, maar meer nog verrukken hem de lieflijke verbeeldingen, die de beweging in de vrije lucht in zijn geest te voorschijn roept. In Lyon verneemt hij, dat Mme de Warens in Savoye is teruggekeerd en zich te Chambéry heeft gevestigd; daar vindt hij haar en trekt weer bij haar in, ditmaal voor jaren.
De beide ooms zouden ongetwijfeld voortgegaan zijn met de verrukkelijke verzen van Ossian aan te halen, wanneer slechts Aristobulus Beerenkooi niet goedgevonden had, hen plotseling in de rede te vallen: »Mijne heeren!" vroeg hij, »hebt gij wel ooit eens een dier geesten ontmoet, die u zoo verrukken? Neen! En zijn ze te zien? Ook niet, nietwaar?"
Woord Van De Dag