United States or Lithuania ? Vote for the TOP Country of the Week !
Het heeft ons dikwijls in Italië getroffen dat de gidsen met onvermoeiden ijver u alles trachten uit te leggen en begrijpelijk te maken, ja zelfs oogenschijnlijk nog in vuur en verrukking raken als stonden zij, evenals wij, voor het eerst vóór hun "monumento nazionale". En dit trof ons niet alleen op de minder bezochte plaatsen van Sicilië, maar evenzeer te Pompeï, te Rome en elders.
Wandelen in een mooi land was altijd zijn liefste uitspanning geweest; heerlijk genot, zoete verrukking zogen zijn zinnen uit vormen, kleuren, geluid en geur. Nu hij ouder werd en aandachtiger, voldeed de aangename gewaarwording alléén hem niet langer: hij begon al meer de afzonderlijke natuur-dingen opzettelijk waar te nemen, nauwkeurig te beschouwen en te vergelijken.
Verrukking en trots vervullen den Engelschman te zeer, om den brief niet aan zijn vriend en mentor te toonen. "Bij Saint Denis!" roept Oliver uit, het briefje inziende, "ik geloof, dat zij u bemint. Als gij haar hart hebt getroffen, zijt gij de eerste, en zij heeft half Spanje aan haar voeten gehad, naar men mij heeft verteld."
En in hare verrukking ging de oude juffrouw hem zoo hartelijk omhelzen, dat de arme knaap zich ten laatste niet meer wist te bergen van verlegenheid. Plotseling riep de dominée met luider stem: "Juich, aarde! juich alom den Heer!" "Zing! en doe het met geheel uw ziel!" En dat deden zij.
Op de maat der muziek maakt hij allerlei gracieuse bewegingen, om haren bijval te winnen, en geraakt, al naar mate hem dit al dan niet gelukt, in poëtische verrukking of, op de maat der muziek, in vertwijfeling.
Gelukkig kwamen er langzamerhand nog andere opdagen en binnen een uur waren er, van de twintig welke zij van de Liakhoff-eilanden medegenomen hadden, weer veertien bijeen. Hoera voor de rendieren! schreeuwde Sander opgewonden, maar de goede beesten trokken zich van zijne verrukking niet veel aan.
Hoe wonderlijk werd het hem daarbij te moede! Nog hooger wilde hij! 'Hij lichtte de dekschilden in verrukking op, liet de vliezige vleugels even trillen. Hooger wilde hij! Hooger! Weer trilden zijne vleugels, de pooten lieten den grashalm los en O, vreugde ... Hoe-oe-oe! daar vloog hij vrij en vroolijk in de stille, warme avondlucht. 'En toen? vroeg Johannes. 'Het vervolg is niet vroolijk.
Nu wist Yosoji, dat zijn geleidster niemand anders was dan de Godin van den Fuji. Met verrukking boog hij zich ter aarde, toen hij de vertrekkende gestalte nazag. Toen hij haar nastaarde, wist hij in zijn hart, dat niet alleen dankbaarheid maar ook liefde in hem was opgewekt.
Wat hij op dit oogenblik gevoelde is onmogelijk in menschelijke spraak uit te drukken. "Zij was 't!" Wie bemind heeft, weet welk een hemelsche verrukking in dit woord zij ligt. Zij was 't inderdaad. Marius kon haar nauwelijks onderscheiden door den flikkerenden nevel, die plotseling voor zijn oogen zweefde.
Op een eenzaam, door wind en zee geteisterd strand is het tafereel weer anders, doch krijgen wij hier meer een gevoel van afschrik, dan van wilde verrukking. Laat ons nu de lichtere zijde van den afgeloopen tijd beschouwen.
Woord Van De Dag